شکل‌گیری و پایه‌گذاری فرقه نوظهور وهابیت، توسط محمد بن عبدالوهاب (متوفای 1205 هجری) صورت گرفته است. تفکرات و عقاید انحرافی او را می‌توان نشأت گرفته از علمای سلف او، یعنی ابن تیمیه و ...، و ایشان هم از سلف خود، یعنی بربهاری و... تا برسد به افرادی همانند معاویه و مروان و حجاج بن یوسف دانست که هر یک از این تفکرات در زمان خود محکوم به شکست بودند، تا این‌که در قرن 12هجری، همان تفکرات خشک و باطل، جان تازه‌ای گرفت و تا به امروز هم بلای جان مسلمانان و دیگر ادیان الهی شده است.
محمد بن عبدالوهاب علی‌رغم تذکرات فراوان از سوی پدر و برادرش و حتی علمای عصرش مبنی بر انحراف او در مسائل دینی، هیچ‌گاه دست از عقاید باطلش نکشید، و از سوی همگان طرد گردید، ولی او با اصرار و پافشاری خود تلاش کرد تا طرفدارانی را برای خود فراهم کند که نهایتاً با هم‌دستی و تبانی با خاندان آل سعود در گذشته نه چندان دور، در منطقه «نجدات» عربستان به عنوان عالم دینی جایگاهی را برای خود مهیا کرد و فتاوا و احکام دینی به نفع حکومت وقت صادر کرد و بنیان‌گذار فرقه وهابیت در سرزمین عربستان گردید.
این فرقه با برخی از روایات نبوی، نشانه‌گذاری و شاخص گردید، به طوری‌که علما و دانشمندان حال حاضر اهل سنت، آن را منطبق بر این فرقه دانسته‌اند که از جمله‌ی نشانه‌های آنان در روایات: تراشیدن موی سر و باقی گذاردن ریش و لحیه و هم‌چنین خواندن قرآن با الحان خوش است.[1] از آن‌جایی که این فرقه در همه‌ی دیدگاه‌ها و نظرات خود افراطی و راه باطل را می‌پیمایند، لذا بعضاً شنیده یا دیده شده که حتی محمد بن عبدالوهاب بنیان‌گذار این فرقه در مقابل جواب‌های مردم عادی هم درمانده می‌شد که از باب نمونه حکایتی را زینی دحلان نقل می‌کند که: «... وکان السید عبدالرحمن الأهدل مفتی زبید یقول: لاحاجه الی تالیف فی الردّ علی الوهابیه... أمرها ابن عبدالوهاب ان تحلق رأسها...[2] ... سید عبدالرحمن أهدل، مفتی زبید می‌گفت: در نقد عقاید وهابیت، نیازی به تالیف کتاب نیست، بلکه همین حدیث پیامبر که از ویژگی‌های این فرقه، «تراشیدن موی سر» را برای ایشان معرفی کرده، برای بطلان عقاید آنان کفایت می‌کند، زیرا غیر از وهابیت، هیچ‌یک از فرقه‌های بدعت‌گذار این ویژگی را ندارند. روزی محمد بن عبدالوهاب به زنی دستور داد که موی سر خود را بتراشد. این زن در پاسخ گفت: تو که می‌گویی زنان باید موی سر خود را بتراشند، باید دستور بدهی که مردان هم ریش خود را بتراشند، زیرا ریش همانند موی زن، زینت او محسوب می‌شود، محمد بن عبدالوهاب در برابر این سخن زن پاسخ و جوابی نداشت و درمانده شد.»
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، لبنان، کتاب توحید باب 57 ج 6 ص2748 حدیث7123.
[2]. الدرر السنیة فی الرد علی الوهابیة، احمد زینی دحلان، دار غار حراء، ص127. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.