نصب چیست و ناصبی‌ها چه کسانی هستند؟

  • 1399/11/06 - 12:36
عالمان شیعه، اهل سنت را ناصبی نمی‌دانند، چرا که آنان دشمن اهل بیت پیامبر نیستند، بلکه دوست‌دار اهل بیتند. علامه مجلسی می‌گوید: «دو گروه در اسلام، بهره و نصیبی ندارند؛ نواصب، که با اهل بیت سر جنگ دارند و غالیان در دین.» و مسعودی می‌نویسد: «کسانی‌که از حضرت علی (علیه‌السلام) اظهار برائت کرده، و از آل مروان طرفداری کرده‌اند، ناصبی اطلاق می‌شوند.»

کلمه‌ی نصب و ناصبی در عرف، به کسانی اطلاق می‌شود که عداوت و دشمنی با اهل بیت پیامبر اکرم را پیش گرفته، تا جایی که پیامبر اسلام به برخی از آنان به عنوان گلایه فرمودند: «مالی ... اذ ذکر آل محمد کانّما یفق فی وجوهکم حبّ الرمان...[1] چه شده است شما را، هنگامی که نام اهل بیت من برده می‌شود، همانند کسی‌که دانه انار در صورتش می‌ترکانند، اخم کرده و رو ترش می‌کنید؟!» خصوصاً نسبت به حضرت علی (علیه‌السلام) که بیشتر مورد کینه و دشمنی قرار گرفته‌اند، البته علت این عداوت را باید در جنگ‌های صدر اسلام جویا شد، آن زمانی که اکثر سران و مشرکان از کفار قریش به دست توانای حضرتش به خاک ذلت و هلاکت افتادند.
این دشمنی و عداوت، بیشتر توسط بنی‌امیه، که همان شجره‌ی ملعونه نام برده شده در قرآن هستند، صورت پذیرفت. طبری، عالم اهل سنت، ذیل این موضوع می‌نویسد: «ولااختلاف بین أحد أنه أراد بها بنی‌امیه.[2] همه مسلمانان متفق القولند که مقصود از شجره‌ی ملعونه در قرآن، بنی امیه هستند.» پس شک و تردیدی نیست در این موضوع، چرا که بنی امیه با دسیسه، اختلاف، انحراف، از یک سو و هم‌چنین با سازماندهی، کادرسازی و جذب و تربیت جیره‌خواران دنیاپرست در مناصب حکومتی، مثل ائمه جماعات، قضات، استانداران، والیان حکومتی، علما و فقهای درباری و ...، از سویی دیگر فضای جامعه اسلامی را آلوده کردند و حبّ اهل بیت به مصداق آیه 23 سوره شوری «قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ» را به عنوان ضد ارزش، و بغض و کینه و دشمنی نسبت به آنان را به عنوان کار ارزشی معرفی کردند که شواهد آن را می‌توان در تاریخ اسلام، در دوران خلافت مروان و بنی مروان، عبدالملک و فرزندان، حجاج بن یوسف ثقفی و ... مشاهده کرد.
سؤال این‌جاست که ناصبی آیا به اهل سنت اطلاق می‌شود یا خیر؟
در جواب باید گفت که عالمان شیعه، اهل سنت را ناصبی نمی‌دانند، چرا که آنان دشمن اهل بیت پیامبر نیستند، بلکه دوست‌دار اهل بیتند، فلذا به کسانی ناصبی باید گفت که عداوت خود را به اهل بیت پیامبر اظهار می‌دارند؛ علامه مجلسی، عالم شیعی، حدیثی را از پیامبر اکرم نقل می‌کند و این‌گونه می‌نویسد: «صنفان من امتی لانصیب لهما فی الاسلام، الناصب لاهل بیتی حرباً و غال فی الدین مارق منه...[3] دو گروه از امت من، در اسلام، بهره و نصیبی ندارند؛ نواصب، که با اهل بیتم سر جنگ دارند و غالیان در دین...»
در توضیح این حدیث باید گفت که آن دسته از ناصبی‌ها که جنگ و دشمنی با اهل بیت دارند، و دشمنی خود را ابراز می‌کنند، از دین خارجند و خوارج چنین اعتقاد و عملی داشتند؛ روایت در مورد کسانی‌که دشمنی خود را بروز نمی‌دهند، ساکت است؛ اکثر اهل سنت، از این دو گروه نیستند؛ یعنی نه با اهل بیت دشمنند و نه ابراز دشمنی با ایشان دارند، بنابراین طبق روایت نقل شده، ناصبی به آن‌ها گفته نمی‌شود.
مسعودی درباره‌ی افراد قبیله اود می‌نویسد: «... اذا استنبطت ما عنده ناصبیاً متولیاً لآل مروان و حزبهم.[4] ... آن‌ها ناصبی هستند، (یعنی با حضرت علی (علیه‌السلام) دشمنی دارند)، و از آل مروان و حکومت آنان طرفداری کرده (دوست‌دار بنی‌امیه‌اند).»
تو خود از این مجمل کلام مفصل خوان

پی‌نوشت:

[1]. الامالی، شیخ طوسی، موسسه بعثت و دار الثقافه، قم، ایران، ص308.
[2]. تاریخ الامم و الملوک، طبری، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج5 ص612 -حوادث سال284 هجری-
[3]. روضه المتقین...، علامه مجلسی، نشر بنیاد فرهنگ اسلام، قم، ایران، کتاب النکاح، ج8 ص220.
[4]. مروج الذهب، مسعودی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج3 ص307.

برچسب‌ها: 
تولیدی

دیدگاه‌ها

تجسمات ابتذال

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.