تشیع مظلوم گرفتار فتوای مفتیان وهابی ظالم
فرقه وهابیت از زمان تأسیس تا به اکنون، ثبات فکری و عقیدتی و دینی نداشته و ندارند، چرا که افراد این فرقه، به تبعیت از عالمان جاهل و مفتیان خود فروخته، مسائلی را بیان میدارند که با دین اسلام فرسنگها فاصله دارد. عالمان این فرقه به اصطلاح مسلمان با تبانی کردن نسبت به دشمنان قسمخورده اسلام که آمریکا و انگلیس و رژیم غاصب اسرائیل باشند، با صدور احکام غیرشرعی و عقلی، تمام تلاش خود را در جهت منافع آنان بهکار گرفته و خون هزاران بیگناه مسلمان از تمام فرق و مذاهب اسلامی و حتی برخی از ادیان الهی مثل مسیحیت را به زمین ریخته و یا میریزند که در حقیقت لکهی ننگی بر دامان اسلام و مسلمین است و این همان چیزی است که دشمنان اسلام میخواهند؛ یعنی اختلاف بینداز و حکومت کن، و چه کسانی بهتر از این جاهلان، که با صدور برخی فتواها، فجایع و جنایات بیشماری را از اینان شاهد هستیم.
مثلاً ابن عابدین، از فقهای مشهور مذهب احناف در کتاب خود، فتوای معروف عبدالله افندی دربارهی تکفیر و جواز قتل شیعیان را اینگونه نقل میکند که: «این کافران ستمگر و جنایتکار، -شیعیان- انواع کفر، ستم، فسق، بیدینی را در خود جمع کردهاند، کسیکه در کفر و شرک و بیدینی و قتل آنان شک و تردید کند، کافر است... این گروه کافر توبه کنند یا نکنند، کشتن آنها واجب است، چرا که اگر توبه کنند و مسلمان شوند باید حدّ بخورند و حدّ چنین کسی، کشتن اوست و پس از قتل، حکم مسلمان را دارند و اگر توبه نکنند کشته و احکام کافر بر آنها جاری میشود، به همین جهت باقی گذاردن آنان و دریافت جزیه جایز نیست، بلکه باید کشته شوند و زنان و فرزندانشان نیز به کنیزی گرفته شوند، چون حکم فرزند تابع مادر است.»[1]
و یا فتوا دادهاند: «دوستی با شیعیان، دوستی با دشمنان اسلام است، لذا در جریان حملهی اسرائیل به لبنان و جنبش مقاومت اسلامی و حزب الله لبنان، شیخ وهابی «بن جبرین» فتوا داده که: هرگونه پشتیبانی و دفاع از حزبالله و دعا برای پیروزی آنان حرام و همهی اهل سنت باید از این حزب، بیزاری جسته... شیعیان از قدیم دشمن اسلام بوده و همواره تلاش میکردند که به اهل سنت ضربه بزنند و هر کس شیعیان را دوست بدارد دشمن اسلام را دوست داشته، فلذا خودش هم در زمرهی دشمنان اسلام بهشمار میرود...»[2]
در نتیجه تو خود از این مجمل کلام مفصل خوان
پینوشت:
[1]. تنقیح الفتاوی الحامدیه، ابن عابدین، دارالنشر، بیروت، لبنان، ج2 ص178.
[2]. فتاوای اللجنه الدلئمه للبحوث العلمیه و الافتاء، بن جبرین، دار الموید، ریاض، عربستان، شماره فتوا(15903) تاریخ فتوا(1427/6/21هجری)-(1385/5/26شمسی)- (2006/7/17میلادی).
افزودن نظر جدید