در طول تاریخ بشریت، همیشه قیام بر علیه ظلم و ستم وجود داشته است و مظلومان عالم برای عدالت‌خواهی بسیار هزینه کرده‌اند و در این حرکت، حتی برخی جان و مال و اهل و عیال خود را فدا کردند، از طرف دیگر اکثر این نهضت‌ها به دلایلی موفق نشدند، اما نتایج مطلوبی را برای دیگران به ارمغان آوردند که کمترین آن دعوت به تسلیم نشدن علیه ظالمین بوده است. از جمله این نهضت‌ها و قیام‌ها علیه ستمگران «قیام عاشورایی امام حسین(علیه‌السلام)» بوده است که اگر چه به ظاهر در واقعه کربلا به شکست منتهی شد، اما کاخ استبداد و خودکامگی‌های ظالمانی مانند بنی‌امیه را در زمان صدر اسلام درهم پیچید و راه مبارزه و نتایج بعد از آن را به همگان نشان داد. مبارزان و مجاهدان نستوه در هر برهه‌ای با تبعیت و الگوبرداری از نتایج و آثار موفقیت‌آمیز قیام عاشورایی امام حسین (علیه‌السلام) خط پیروزی را دنبال کردند و به موفقیت‌های شگرفی دست یافتند که یکی از این موفقیت‌ها پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری عالم مجاهد و مبارزی خستگی‌ناپذیر یعنی امام خمینی بوده است.
ایشان در صحبت‌های خود، نتایج قیام امام حسین (علیه‌السلام) را این‌گونه برای ایرانیان بیان می‌دارد: «اگر عاشورا و فداکاری اهل بیت پیامبر نبود... زحمات جانفرسای پیامبر را طاغوتیان «خاندان بنی‌امیه» در آن زمان به نابودی می‌کشاندند... اگر عاشورا نبود منطق جاهلیت ابوسفیان‌ها... و افرادی مانند یزید که یادگار عصر تاریک بت‌پرستی بود، امید داشتند که اساس اسلام را برچیند...»[1] و می‌فرماید: «... حسین بن علی (علیه‌السلام) با جان خود و عزیزانش، امت پیامبر اکرم را نجات داد تا امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و ره‌آوردهای آن پاسداری کند.»[2] و می‌فرماید: «شهادت سید مظلومان و هواخواهان قرآن در عاشورا، سرآغاز زندگی جاوید اسلام و حیات ابدی قرآن کریم بود، آن شهادت مظلومانه و اسارت آل الله، تاج و تخت یزیدیان را محو و نابود کرد و برای همیشه‌ی تاریخ به باد فنا سپرد...»[3] و یا می‌فرماید: «اگر نبود این نهضت امام حسین (علیه‌السلام) یزید و اتباع او اسلام را وارونه به مردم نشان می‌دادند، چرا که این‌ها اعتقاد به اسلام نداشتند...»[4]
ایشان می‌فرماید: «... اگر نبود این فداکاری که کرد، علاوه بر این‌که آن‌ها را شکست داد، اندکی که گذشت مردم متوجه شدند که چه غائله‌ای و چه مصیبتی وارد شد و همین موجب به هم خوردن اوضاع بنی‌امیه شد.»[5] و می‌فرماید: «شخصیت عظیمی که از عصاره‌ی وحی الهی تغذیه و در خاندان سید رسل، محمد مصطفی و سید اولیاء، علی مرتضی تربیت یافت و در دامن صدیقه طاهره بزرگ شده بود، قیام کرد و با فداکاری بی‌نظیر و نهضت الهی خود، واقعه بزرگی را به‌وجود آورد که کاخ ستمکاران را فرو ریخت و مکتب اسلام را نجات بخشید.»[6] و می‌فرماید: «سیدالشهداء (علیه‌السلام) نهضت عظیم عاشورا را برپا کرد و با فداکاری و خون خود و عزیزانش، اسلام و عدالت‌خواهی را نجات داد و دستگاه بنی‌امیه را محکوم و پایه‌های آن را فرو ریخت.»[7] و می‌فرماید: «... سید الشهداء کشته شد و مکتبش محفوظ گردید، بلکه مکتب را زنده کرد...»[8] و یا می‌فرماید: «... حضرت سیدالشهداء با آن جوانانش، با آن اصحاب وفادارش، برای اسلام جنگید و جان دادند و اسلام را احیاء کردند.»[9] هم‌چنین می‌فرماید: «اگر سیدالشهداء نبود، این رژیم طاغوتی را این‌ها تقویت می‌کردند و به جاهلیت برمی‌گرداندند. اگر حالا من و تو هم مسلم بودیم، مسلم طاغوتی بودیم، نه مسلم امام حسینی، امام حسین (علیه‌السلام) نجات داد اسلام را.»[10] و نیز می‌فرماید: «... یزید و اتباع یزید دفن شدند تا ابد، و لعن مردم بر آن‌هاست تا ابد، لعن خداوند هم بر آن‌هاست...»[11]

پی‌نوشت:

[1]. صحیفه نور، امام خمینی، انتشارات شرکت سهامی چاپخانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ایران، ج14 ص265.
[2]. همان، ج14 ص265.
[3]. همان، ج14 ص263.
[4]. همان، ج17 ص58.
[5]. همان، ج17 ص58.
[6]. همان، ج12 ص181.
[7]. همان، ج4 ص100.
[8]. همان، ج7 ص230.
[9]. همان، ج7 ص109.
[10]. همان، ج8 ص70.
[11]. همان، ج11 ص153.