شیخ محمد غزالی در کتاب «کیف نفهم الاسلام» می‌نویسد:
«سرانجام شکاف میان شیعه و سنی را به اصول اعتقادی ربط دادند! تا دین یک‌پارچه، دو پاره شود! تا آن‌جا که هر یک در کمین دیگری نشسته است تا او را از پای درآورد.
بی‌تردید هر کس با یک سخن به این پراکندگی کمک کند، جزو کسانی است که آیه شریفه او را معرفی کند، «کسانی‌که آیین خود را پراکنده ساختند، و به دسته‌های گوناگون (و مذاهب مختلف) تقسیم شدند، تو هیچ‌گونه رابطه‌ای با آن‌ها نداری! سر و کار آن‌ها تنها با خداست؛ سپس خدا آن‌ها را از آن‌چه انجام می‌دادند، با خبر می‌کند.» و البته می‌دانیم که در مورد هر بحثی، به سرعت و آسانی می‌توان دیگری را به کفر متهم کرد! و ملزم کردن حریف به کفرورزی، در نتیجه نظری که وی در گرماگرم بحث ابراز می‌کند، کار آسانی است ...» وی سپس آورده است: «وقتی وارد فقه تطبیقی شویم و اختلاف فقهی میان نظرات گوناگون یا صحیح دانستن یک حدیث دیگر را از نزدیک لمس کنیم، می‌بینیم که فاصله میان شیعه و سنی همانند فاصله میان مذهب فقهی ابوحنیفه و مذهب فقهی مالکی یا شافعی است. ما اعتقاد داریم که همگان در جستجوی حقیقت برابرند، هرچند روش‌ها گوناگون است.»
کیف نفهم الاسلام، محمد غزالی السقا، ص93 و 95.
مقاله: «تکفیر و اختلاف در جهان اسلام، سیاست استکبار»