خداوند نعمت‌های خود را در جهان، بین مردم تقسیم کرده و به هر گروه از مردم نعمت و یا نعمت‌هایی را ارزانی داشته است و اضافه آن را نیز وابسته به همت و تلاش و بهره‌گیری از عقل و درایتشان وا نهاده است. از این‌رو مردم و ملت‌ها بر اساس داده‌های خداوندی و با همت و تلاش مضاعف خود در دنیا، روزگار می‌گذرانند و هر کدام از طریق منبع و تخصصی که در اختیار دارند، ادامه حیات می‌دهند.
در این میان، همواره زیاده طلبانی نیز وجود دارند که به کسب درآمد و روزی از مبادی قانونی و شرعی قانع نبوده و برای درآمد بیشتر، دست تعرض به سوی اموال دیگران زده و با شیوه‌های مختلف از ایشان اخاذی می‌کنند. نمونه این مثال در اجتماع کوچک می‌تواند دزدی‌ و غارت اموال دیگران و زورگویی و باج‌گیری‌های خیابانی باشد و در دایره وسیع‌تر، دست‌اندازی به ثروت و منابع ملی کشورها به أشکال مختلف است.
کشور آمریکا با در اختیار داشتن توان علمی و کاربردی کردن آن در ساخت کارخانجات و به‌دست آوردن فن‌آوری‌های نوین از جمله کشورهایی است که امروزه می‌تواند بدون ظلم و تجاوز به حقوق دیگران و صرفاً با تکیه با داشته‌های خود کسب درآمد داشته باشد، اما متأسفانه حس زیاده‌خواهی مستکبران عالم، از دیرباز تاکنون بر این روش بوده که با زورگویی و حق‌کشی ثروت و اندوخته‌های دیگر کشورها را نیز به یغما ببرند.
از سویی نیز کفران نعمت نیز گاهی به از دست‌دادن نعمت و قرارگرفتن در سراشیبی ذلت و خواری می‌انجامد. کشور عربستان با در اختیارداشتن ذخایر عظیم نفتی می‌توانست با بهره‌گیری از امور اعتقادی صحیح، در اعتقادات اسلامی از این ثروت خدادادی بهترین استفاده را برای مردم خود و چه بسا سایر مسلمانان ببرد، اما دور بودن از مسیر الهی و تکیه بر ظلم ظالم زدن، ایشان را به جایی رسانده که می‌بایست ثروت خود را با حالت تحقیرآمیز به ارباب خود آمریکا تحویل دهند و تازه از آن شرم‌سارتر این‌که در تازه‌ترین ادعاهای دولت وقت آمریکا (ترامپ) از حاکمان وهابی عربستانی، پول هنگفت در ازای تأمین امنیت درخواست شده است.[1]

پی‌نوشت:

[1]. خبرگزاری صدا و سیما، «ترامپ بار دیگر رژیم سعودی را تحقیر کرد»، کد خبر: ۲۴۲۴۳۸۰، تاریخ: 22 اردیبهشت 1398.