شادی و نشاط مربوط به یک فرهنگ و یا قومیت خاص نیست، بلکه همه مردم در زندگی خود اموری را شادی آفرین می‌دانند و انجام برخی امور، مسرت و نشاط را برایشان به ارمغان می‌آورد. ادیان آسمانی نیز با این حس خدادادی بشر همراه بوده و هیچ‌گاه درصدد حذف آن از زندگی مردم نبودند، بلکه در مواردی به آن سمت‌وسو داده و تنها بخشی از شادی‌هایی را که باعث دوری از توحید و اطاعت خداوند است را منع کردند و با سایر موارد تفریح و شادی همگام و همراه هستند.
برای همه افراد بشر به وضوح ثابت است که انجام امور هرزه و بدون محدودیت و بدون داشتن یک هدف و معیار مشخص باعث خسران و ضررهای فردی و اجتماعی است، بدین معنا که مثلاً اگر انسان تمام همت و تلاش خود را صرف تفریح و شادی و بهره‌وری از لذات قرار دهد، از سایر امور اجتماعی و پیشرفت‌های آن باز می‌ماند که در این صورت هیچ عقل سلیمی آن را تأیید نمی‌کند.
فرهنگ‌های غربی که عموماً بدون دخالت دین شکل گرفته‌اند، شادی‌هایی را به جوامع خود معرفی کردند که با معیارهای دین‌باوری در تضاد بوده و علاوه بر این‌که بخشی از آن موجب گذراندن عمر به بطالت است، عدم تعهد دینی برگرفته شده از فرهنگ غرب، شادی‌های مخلوط به حرام را در پی دارد. پیروی از سبک‌های ارائه شده در فرهنگ غرب به سبب دوری از دین، موجب فاصله گرفتن از معنویات و امور الهی می‌شود.
به‌عنوان مثال ساخت منازل که امروزه به پیروی از فرهنگ غربی، بخش آشپزخانه‌ها و سالن‌های پذیرایی ما را به شکل «اُپن» و بدون در و پنجره در آورده است، با این رویکرد که از مصالح ساختمانی کمتری استفاده می‌شود و فضای داخلی ساختمان‌ها در عین کم بودن متراژ منازل، بزرگ‌تر به نظر می‌آید ما را به آن گسسیل داده است، اما غافل از این‌که این سبک ساخت در منازل باعث می‌شود حریم خصوصی خانواده در معرض دید مهمانان و افراد ناشناس قرار گیرد و این در صورتی است که طبق آموزه‌های دینی بهترین حالت برای زنان این است که نه نامحرمی را ببینند و نه در معرض دید نامحرمان باشند: حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در مورد ویژگی بهترین زنان می‌فرماید: «خَيْرُ النِّسَاءِ أَنْ لَا يَرَيْنَ الرِّجَالَ وَ لَا يَرَاهُنَّ الرِّجَالُ.[1] بهترین زنان کسانی هستند که مردان نامحرم او را نبینند و او هم مردان نامحرم را نبیند.»

پی‌نوشت:

[1]. مكارم الأخلاق‏، طبرسى، الشريف الرضى‏، قم‏، 1412 ق، ص230.