در روایتی آمده است: «وقتی فاطمه بنت اسد درگذشت، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پس از شنیدن خبر فوتش، بر بالینش نشست و فرمود: ای مادرم! خدا تو را رحمت کند و سپس از اسامه و ابو ایوب و عمر و غلام سیاهی خواست که قبری آماده کنند. وقتی قبر آماده شد، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) لحدی ساخت و خاک آن را با دست خود درآورد و در قبر، رو به پهلو دراز کشید و این‌گونه دعا کرد: «ای خدایی که زنده می‌کند و می‌میراند و او زنده است و نمی‌میرد، مادرم، فاطمه دختر اسد را بیامرز و جایگاه او را وسیع و فراخ گردان؛ به حق پیامبرت و به حق پیامبرانی که پیش از من بودند.»
«عن أنس بن مالک قال ماتت فاطمه بنت أسد... .»
(مجمع الزوائد و منبع الفوائد, ج 9, ص 257)
مقاله: ««توسل» در آیات و روایات»