جهل و نادانی ابن تیمیه در تالیفاتش مشهود است. اگر کسی مقداری تسلط بر کتب شیعه و اهل سنت داشته باشد، یقیناً اختلافات اساسی را در آراء و عقاید آنان نمی‌یابد و همان اندک اختلاف موجود، در مسائل جزئی است؛ اما افرادی مغرض مانند ابن تیمیه و پیروانش، که در همه چیز و همه جا از مسائل دینی اظهار نظر می‌کنند، در حالی‌که نظراتشان با نص قرآن و روایات نبوّی هم‌خوانی ندارد و در تعارض است، و بعضاً به صورت مضحک فتاوای ایشان در مرئی و منظر همگان قرار می‌گیرد و تحت هیچ شرایطی هم نمی‌توان آن را تصحیح کرد، آلت دست دیگران و سبب مضحکه غیر، قرار می‌گیرند.
مثلاً محمد بن عبدالوهاب که در حقیقت احیاگر عقاید و افکار باطل و مرده‌ی ابن تیمیه بوده است، اهانتی را به شیعیان می‌کند، مبنی بر این‌که: «شیعیان دورترین افراد به اوامر و احکام الهی خداوند بوده و همواره مرتکب افعال و اعمال حرام می‌گردند...»[1] که این سخن او صرفاً یک ادعای بی‌جاست که باید به هم‌قطاران او این سخنش را تطبیق داد. هر انسان منصفی رفتار و گفتار وهابیت را دنبال کند، به‌راحتی می‌تواند درک کند که خودشان اولی و ارجح به این سخنان بیهوده و باطلند. وقتی از دیدگاه ابن عبدالوهاب سؤال شود که از چه کسی یا کسانی تبعیت می‌کنند، خود را به ابن تیمیه می‌چسبانند، که این ضرب المثل به اذهان خطور می‌کند که: (هر چه بگندد نمکش می‌زنند، وای به روزی که بگندد نمک)
خود ابن تیمیه هم که بنیان‌گذار تفرقه و فرافکنی است، هم در کتاب خود، یک تشبیه و یک تهمت بی‌اساس را نسبت به شیعیان روا می‌دارد و می‌گوید: «یهود، بغض جبرئیل را به دل داشته و می‌گویند: در بین ملائکه جبرئیل دشمن ما یهودیان است. شیعیان هم می‌گویند: جبرئیل در نزول وحی بر پیامبر دچار اشتباه شده است.»[2] و از همین جهت در کتاب دیگر خود ذیل همین سخن قبلی خود، شیعیان را کافر می‌خواند و می‌گوید: «کسانی‌که معتقدند جبرئیل اشتباه کرده و نبوّت را به جای این‌که به علی (علیه‌السلام) برساند، آن را بر پیامبر اکرم نازل کرده، کافرند.»[3]
این موارد نشان از این است که این افراد برای محکوم کردن مخالفین خود، هر تهمتی را به آنان می‌زنند.

پی‌نوشت:

[1]. «انّ الرافضه اکثر الناس ترکاً لما امرالله و احکامه و اتیاناً لما حرّمه...» رساله فی الردّ علی الرافضه، محمد بن عبدالوهاب، مطابع الریاض، ریاض، عربستان، ج1 ص39.
[2]. «والیهود تبغض جبرئیل و یقولون: هو عدوّناً من الملائکه و کذلک الرافضه یقولون: غلط جبرئیل بالوحی علی محمد-صلی الله علیه-» منهاج السنه النبویه، ابن تیمیه، موسسه قرطبه، قاهره، مصر، ج1 ص27.
[3]. «اما من اقترن بسبّه دعوی انّ علیّاً اله او انّه کان هو النّبی و انّما غلط جبرئیل فی الرساله فهذا لاشک فی کفره بل لاشکّ فی کفره.» الصارم المسلول علی شاتم الرسول، ابن تیمیه، دار ابن حزم، بیروت، لبنان، ج3 ص1108.