تاریخ گواه بر این مطلب است که ابن تیمیه و مریدان او با عقیده فاسد، در ظاهر مسلمان هستند، اما در باطن عمیقاً از آن دورند، چرا که افکار شیطانی و دیدگاه‌های اموی آنان باعث گردیده که برای رسیدن به منافع و مقاصد خود، دست به انجام همه نوع مکر و حیله از یک طرف و تهمت و تمسخر و هتاکی و جسارت از طرف دیگر بزنند. آن‌ها علاوه بر دشمنی مستقیم با اهل بیت پیامبر، به‌ویژه با حضرت علی (علیه‌السلام)، با پیروان ایشان هم همان برخورد را دارند.
مثلاً ابن تیمیه در قسمتی از کتاب «کتب و رسائل و فتاوی»، شیعیان را بی‌نماز معرفی می‌کند و می‌گوید: «شیعیان در مساجد نماز نمی‌خوانند، نه نماز جمعه و نه نماز جماعت، و اگر هم نماز بخوانند، به صورت فرادا می‌خوانند و بر این عقیده هستند که زیارت‌گاه‌ها و مشاهد مشرفه از جایگاه بالاتری نسبت به مساجد برخوردار هستند، تا جایی که زیارت کردن آن اماکن را از مراسم حج بیت‌الله الحرام بالاتر می‌دانند و آن را حج اکبر می‌دانند.»[1] و این درست همان چیزی است که وقتی حضرت علی (علیه‌السلام) در محراب مسجد به شهادت رسید، مخالفین حضرت می‌گفتند، مگر علی (علیه‌السلام) نماز هم می‌خواند؟
و یا در جای دیگری از همین کتابش می‌نویسد: «شیعیان نخستین کسانی بودند و هستند که روایاتی را در ثواب زیارت مشاهد و زیارت‌گاه‌ها ساخته و مساجد را تعطیل کرده و مشاهد را بزرگ و محترم داشتند تا در آن مکان‌ها برای خداوند شریک قائل شده و به دروغ‌گویی و بدعت در دینی بپردازند که هرگز خداوند آن را نازل نکرده است.»[2] و این در حالی است که شیعیان هیچ چیزی را بالاتر از خانه کعبه نمی‌دانند و دروغ او و امثال او صرفاً یک ادعای کاذب است. بله بارگاه و زیارتگاه‌ها را محترم شمرده و در آن‌جا این‌گونه مشاهد را واسطه فیض بین خود و خداوند بنا به نظر صریح برخی از آیات از جمله این آیه شریفه می‌دانیم که خداوند فرمود: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ...[مائده/35] ای اهل ایمان! از خدا پروا کنید و دست آویز و توسل و وسیله‌ای برای تقرب به سوی او بجویید...»
در نتیجه با این دیدگاه فاسد و عقاید افراطی مذکور نسبت به شیعیان، جای شک و تردیدی نیست که وی در دشمنی و کینه توزی نسبت به شیعه، منطق را کنار گذاشته و مصداق آیه شریفه قرآن است که خداوند درباره‌ی این‌گونه افراد می‌فرماید: «في قُلوبِهِم مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ بِما كانوا يَكذِبونَ.[بقره/10] در دل‌های آنان یک نوع بیماری است؛ خداوند بر بیماری آنان افزوده؛ و به خاطر دروغ‌هایی که می‌گفتند، عذاب دردناک برایشان فراهم می‌کند.»
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. «و یخربون المساجد اکثر من غیرهم فالمساجد لایصلّون فیها ان صلّوا الاّ افراداً و امّا المشاهد فیعظّمونها اکثر من المساجد حتی قد یرون انّ زیارتها أولی من حجّ بیت الله الحرام و یسمّونها الحج الاکبر.» کتب و رسائل و فتاوی، ابن تیمیه، مکتبه ابن تیمیه، ریاض، عربستان، ج17 ص497.
[2]. «و اوّل من وضع هذه الاحادیث فی السفر لزیاره المشاهد التی علی القبور اهل البدع من الرافضه و نحوهم الذین یعطبلون المساجد... و یعظّمون المشاهد التی یشرک فیها و یکذب و یبتدع فیها دنیا لم ینزل الله به سلطاناً.» کتب و رسائل و فتاوی، ابن تیمیه، مکتبه ابن تیمیه، ریاض، عربستان، ج27 ص191.