آن‌چه از کتب تاریخی به‌دست می‌آید این است که تشکیل سقیفه توسط عده معدودی از صحابه، برای دورزدن و سرپوش گذاردن بر واقعه غدیرخم بوده است. این فرصت بعد رحلت پیامبر برای منحرف کردن خلافت پیامبر ایجاد شد و با حضور قبیله‌ی بنی أسلم جریان غالب سقیفه به موفقیت رسید.
در کتب اهل سنت بیان شده است که حضور برخی قبائل بادیه نشین و بدوی مدینه در حقیقت باعث گردید که افرادی برای تثبیت حکومت از ایشان استفاده ابزاری کرده و با وعده و وعیدهایی، آنان را همراه خود کنند، در حالی‌که تاریخ می‌گوید این قبائل برای تهیه آذوقه به مدینه آمده بودند که یکی از این قبائل، قبیله‌ی بنی أسلم بوده است.
طبری آورده است: «گروهی از قبیله -بنی أسلم- در کوچه و بازار مدینه حضور به هم رساندند تا به نفع ابوبکر -بالاجبار- از مردم بیعت بگیرند، عمر بن خطاب همواره می‌گفت هنگامی‌که قبیله أسلم را دیدم به پیروزی خودمان یقین پیدا کردم.»[1] و یا شخصی به نام براء بن عازب حضور شبه نظامیان از قبیله بنی‌أسلم در مدینه برای گرفتن بیعت اجباری به نفع ابوبکر را این چنین می‌گوید که: «زمانی نگذشت در حالی‌که من همراه ابوبکر بودم، عمر، ابوعبیده و گروهی از حاضران در سقیفه با -لباس‌های نظامی- حاضر شده و هر کس از کنارشان می‌گذشت را گرفته و به زور شمشیر، دست او را به عنوان بیعت بر دست ابوبکر می‌کشیدند.»[2]
در نتیجه برای غصب خلافت جنگ کردند و با زور نفرات و... آن را از حضرت علی (علیه‌السلام) غصب کردند.
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. «و اقبلت أسلم بجماعتها حتّی تضایقت بهم السّکک فبایعوه، فکان عمر یقول: ما هو الاّ ان رایت أسلم فأیقنت بالنّصر.» تاریخ طبری، طبری، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج2 ص244.
الحاوی الکبیر، ماوردی شافعی، بیروت، لبنان، ج14 99.
[2]. «فلم ألبث و اذا انا بابی‌بکر قد أقبل و معه عمر و ابوعبیده و جماعه من اصحاب السقیفه و هم محتجزون بالأزر الصنانیّه لایمرّون بأحد خبطوه...» شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص137.
نثر الدر فی المحاضرات، آبی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص278.