پس از تحكیم پایه های قیمومت انگلیس بر قدس، دولتمردان انگلیسی حاضر در فلسطین، در نامه به لندن، پیشنهاد كردند بابت «خدمات صادقانه و مستمر» عباس افندی به «آرمان بریتانیا» و استفاده افسران بریتانیایی مستقر در حیفا از «نفوذ و نظریات ارزشمند» پیشوای بهائیت، نشان و لقب عالی امپراتوری به وی اعطا گردد. این پیشنهاد تصویب شد و ژنرال آللنبی (فرمانده كل قوای بریتانیا)  همراه دستیارش ماژور تئودور پول ، در آوریل 1920 رسماً مراسمی برپا كرد و به نمایندگی از دربار لندن، به پیشوای بهائیان، لقب «سر» (Sir) و نشان «شوالیه امپراتوری» (Knight hood) داد.
سر دنیس رایت، دیپلمات و مورخ پراطلاع انگلیسی، در شرح ماجرا می نویسد:
در اوایل سال 1918 / 1336 با تصرف بندر حیفا توسط نیروهای انگلیسی و بعد سپرده شدن قیمومت فلسطین به دست انگلستان توسط جامعه ملل در پایان جنگ جهانی اول، بهائی ها نفس راحتی كشیدند. عبدالبها در اندك زمانی به خاطر نحوه رهبری خود و رفتار پیروانش احترام مقامات بریتانیایی مسؤول اداره فلسطین را به خود جلب كرد و در ژوئیه 1919 / شوال 1337 مقامات اخیر به لندن توصیه كردند كه نشان جدید امپراتوری بریتانیا و لقب آن به وی اعطا گردد. توجیهی كه ایشان برای پیشنهاد خود كرده اند به شرح زیر است:
عبدالبها از زمان اشغال فلسطین مستمراً به نحو صادقانه ای به آرمان بریتانیا خدمت كرده است. در مشورت نظرات او برای فرمانده نظامی و افسران دستگاه اداری مستقر در حیفا بسیار باارزش بوده و از نفوذ خود در این شهر تماماً در جهت خیر و صلاح استفاده كرده است. عبدالبها چندین سال در ارك عكا زندانی تركها بوده است.

رایت می افزاید: «اگرچه عبدالبها هیچ وقت خودش از لقب سر استفاده نكرد ولی انگلیسی ها او را رسماً سِر عباس عبدالبها شوالیه نشان امپراتوری بریتانیا می خواندند و از او به عنوان اولین و تنها بهائی ایرانی كه به چنین افتخاری دست یافته است یاد می كنند».
به گزارش حسن نیكو (مبلغ بهائی معاصر عباس افندی، كه به اسلام گروید) اعطای نشان و لقب به عباس افندی، خوشحالی و سرور بسیار خاندان وی را درپی داشت: «در حیفا خانواده میرزا چنان جشن گرفتند و شادی و مسرت كردند كه: الحمد لله معروف دولت انگلیس شدیم»!
عباس افندی از سلطه انگلیسی ها بر قدس به گرمی استقبال كرد و طی نوشته ای، سلطه غاصبانه انگلیس بر قبله اول مسلمین را «برپا شدن خیمه های عدالت» شمرده، خداوند را بر این نعمت بزرگ! سپاس گفت و تأییدات جرج پنجم، پادشاه انگلیس، را مسئلت كرده و خواستار جاودانگی سایه گسترده این امپراتور دادگستر! بر آن سرزمین گردید!
در لوحی نیز كه در 16 اكتبر 1918 خطاب به سید نصرالله باقراوف (كلان سرمایه دار بهائی) و درواقع: خطاب به بهائیان ایران، صادر كرد با خوشحالی از اشغال اورشلیم توسط بریتانیا یاد نمود و نوشت: «در الواح، ذكر عدالت و حتی سیاست دولت فخیمه انگلیس مكرر مذكور و لی حال مشهود شد و فی الحقیقه اهل این دیار بعد از صدمات شدیده به راحت و آسایش رسیدند».