پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ احمد بن اسماعیل درباره‌ی خودش چنین می‌نویسد: «اسمی احمد كنت اعیش فی مدینة البصرة فی جنوب العراق واكملت دراستی الاكادیمیة وحصلت على شهادة بكلوریوس فی الهندسة المدنیة.[1] نام من احمد هست. در شهر بصره زندگی می کردم در جنوب عراق! تحصیلاتم را تا سطح لیسانس به اتمام رساندم و مدرک را در رشته شهرسازی گرفتم.» و در ادامه می‌گوید: «ثم انتقلت إلى النجف الأشرف وسكنت فیها لغرض دراسة العلوم الدینیة.»[2] «سپس به نجف اشرف به انگیزه‌ی یادگیری علوم دینی کوچ کردم.» یعنی احمد بنا بر گفته‌ی خودش نه تنها در علوم و فنون دانشگاهی بی اطلاع بوده و تحصیل کرده است، بلکه نسبت به علوم دینی، بی اطلاع بوده و برای یادگیری به نجف رفته تا تحت تعلیم و تربیت علمای حوزه قرار بگیرد؟! در ادامه احمد بن اسماعیل می‌گوید: «و لذا قررت الإعتزال فی داری و دراسة علومهم بنفسـی دون الإستعانة بأحد، فقط كنت معهم و أواصل بعضهم و یواصلونی.[3] پس به این دلیل تصمیم گرفتم از حوزه دوری کرده و در خانه‌ام گوشه عزلت گزینم و خودم علوم‌ حوزه را تنها بخوانم بدون هیچ کمک کاری و صرفا با بعضی از روحانیون حوزه نجف در ارتباط باشم.» پس احمد نیاز داشته به خواندن علوم حوزوی و آن‌ها را می‌خواند! در حالی که احمد در کتاب دیگرش می‌گوید: «و مردمان هر زمان اتفاق دارند که آن‌ها کامل‌ترین و داناترین افراد زمانه خود بودند و هیچ کجا نقل نشده که احدی از آن‌ها علم را از کسی یا استادی فراگرفته است بلکه دانش آن‌ها به صورت الهامی از طرف خداوند است!»[4] حال سوال از احمد می‌پرسیم: ادعای امامت و حجت بودنتان چگونه با تحصیل علم سازگار است؟ این تناقض را چگونه حل می‌کنید؟

پی‌نوشت:

[1]. الجواب المنیر، احمدالحسن، اصدارات انصار، بی‌تا، بی‌جا، ج 2، ص 82.
[2]. همان.
[3]. همان.
[4]. سرگردان، احمدالحسن، اصدارات انصار، بی‌جا، بی‌تا، ص 37.