پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آن‌چه در این نوشتار به آن می‌پردازیم، مناظره‌ای کوتاه میان دکتر تیجانی (اسلام پژوه تونسی و یکی از علمای اهل سنت مالکی مذهب که شیعه شد) و وهابیون است. متن این مناظره بدین قرار است.
در جـده دوسـتم را ملاقات کرده، او گفت: «شیعیان پیرامون قبرها نماز می‌خوانند، در بقیع  گریه و نوحه سرائی می‌کنند، بر قطعه سنگی سجده می‌نمایند، بر سر قبر حمزه  گریه و زاری راه می‌اندازند و... از خـود پـرسـیـدم: آیـا ایـن اسـتدلال برای تکفیر کسی که شهادتین بر زبان جاری می‌کند، نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد، زکات می‌دهد و حج می‌رود کافی است؟
 به مدینه آمدم، مأمور سعودی در کنار قـبر پيامبر (صلی الله علیه و آله)، ابوبکر و عمر بر من نهیبی زد و مرا راند، به خود گفتم: مگر ممکن است پیامبر مثل سایرمردگان مرده باشد؟ پس چرا در نمازهایمان خطاب به اومی‌گوئیم «السلام علیک ایها النبی ورحمه الله وبرکاته»؟
 بـه بقیع رفتم، پیرمردی شروع به نماز کرد، به سجده رفت، ناگهان سربازی با پوتینش چنان لگدی به او زد که وارونه شد و از هوش رفت، به این کار اعتراض کردم، دیدم زائران می‌گویند: چرا کنار قبرها نماز می‌خواند؟ گـفـتم: اگر این عمل حرام است، چرا میلیون‌ها حاجی و زائر کنار قبر پیامبر و ابوبکر و عمر نماز می‌خوانند؟ و آیا با این خشونت باید از آن جلوگیری کنیم یا با نرمی و ملاطفت؟ کـیـنه و خشمم نسبت به آن‌ها خیلی بیشتر شد، به خانه رفتم و داستان را برای میزبان تعریف کرده، گفتم: من دارم از وهابیت بیزار می‌شوم و به شیعیان  تمایل پیدا می‌کنم، چهره‌اش درهم شد و گفت: دیگر چنین سخنی را تکرار نکن.
صبح که شد ترسیدم او از سازمان امنیت باشد لذا از خانه بیرون رفتم و دیگر بازنگشتم. در حـرم شـریـف نـبـوی قاضی مدینه مشغول تفسیر قرآن بود، پس از پایان درس از او درباره اهل البیت در آیه تطهیر پرسیدم، گفت: مقصود زنان پیامبراست، گفتم: علمای شیعه می‌گویند: آیه به علی و فاطمه و حسن و حسین اختصاص دارد، چون اول آیه که خطاب به همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله) است با صیغه‌های مؤنث آمده ولی آیه تطهیر با صیغه مذکر. عـینکش را بالا زد و گفت: از این افکار زهر آلود بترس، شیعیان طبق هوای خودشان آیات قرآن را تأویل می‌کنند![1]

پی‌نوشت:
[1]. حسین غفاری، چکیده اندیشه‌ها (خلاصه‌ای از شش کتاب دکتر تیجانی)، فصل اول، مشخصات نشر: قم بنیاد معارف اسلامی ۱۳۷۸.