پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابن تیمیه تألیفاتی دارد، در بین تألیفات خود، یکی از مهم‌ترین کتاب‌های او، کتاب «منهاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة القدریة» است، که این کتاب از چند جهت قابل بررسی و جای تأمل را دارد:

اولاً ابن تیمیه که خود طرفدار سنّت نبوی است چگونه تا آخر عمر خود مجرد بود و ازدواج نکرد، مگر ازدواج از سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیست، و این در حالی که است که در این کتاب با تمام جوانب و حواشی آن از آیات و روایات در مورد سنت پیامبر قلم فرسایی می‌کند و خود ملزم به آن نمی‌شود و ازواج نمی‌کند.

ثانیاً اسم این کتاب آن طوری که روی جلد آن با تحقیق شخصی به نام دکتر محمد رشاد سالم و با مقدمه دکتر عبدالله ترکی رئیس دانشگاه محمد بن سعود است این گونه آمده است: «منهاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة القدریة». در حالی که تمام فرق اسلامی می‌دانند که شعار شیعه طبق روایت پیامبر آن است که «القدریة مجوس هذه الامة»[1] و همیشه شیعیان اعلام کرده‌اند که «لا جبر و لا تفویض بل امر بین الامرین»[2] که در روایات از ائمه معصومین وارد شده است، سؤال در این است که چگونه ابن تیمیه و مصحح و مقدمه نویس کتاب مرتکب چنین دروغ فاحشی شده‌اند؟!

ثالثاً بهترین دلیل بر کینه توزی مصحح و مقدمه نویس کتاب آن است که در چند جای کتاب (قدریه) عطف بر شیعه شده است. بنابراین قدریه غیر از شیعه می‌باشد، لذا از باب نمونه می‌توانیم بگوئیم: «... فی نقض کلام الشیعة‌ و القدریة».[3] در جای دیگر نام کتاب این گونه آمده «منهاج الاعتدال فی نقض کلام اهل الرفض و الاعتزال»[4].

رابعاً آنچه موجب بی‌اعتمادی از تمام کارهای تحقیقی و دانشگاه‌های عربستان شده این است که در تصویر نسخه خطی که در صفحه 27 جلد اول کتاب آمده این گونه است: «الشیعة و القدریة» ولی مصحح نسخه در صفحه 18 جلد اول که عبارت نسخه را آورده "واو" را حذف نموده تا نسبت قدری را به شیعه بدهد یعنی: «الشیعه القدریة» لذا در متون خود دست به تحریف زده و برای بدنام کردن شیعه حتی حاضر شده‌اند که به امام خود ابن تیمیه تهمت بزند و کتاب او را بدنام کنند.

خامساً او چگونه قدریه را به شیعه نسبت می‌دهد در حالی که خودش در همین کتاب می‌گوید: «مسئله قدر مورد اختلاف مسلمانان است و معتزله منکر آن بوده و متأخران شیعه نیز منکر آن می‌باشند، ولی جمهور امت مثل صحابه و تابعین و اهل‌بیت قائل به قدر بوده‌اند.[5]

سادساً او در مقایسه خود هم دست به افتراء و دروغگویی زده است از جمله مقایسه‌ای بین شیعه و یهود نموده و می‌گوید: «شیعه از چند جهت همانند یهود می‌باشد، چرا که یهودیان مقداری انحراف از قبله دارند و شیعیان نیز چنین‌اند، یهودیان برای زنی که طلاق بگیرد یا شوهرش بمیرد عدّه قبول ندارند و شیعیان نیز این گونه‌اند، یهودیان می‌گویند خدا پنجاه نماز واجب کرده و شیعه نیز همین را می‌گویند، یهودیان می‌گویند «السام علیکم» شیعیان نیز چنین می‌گویند. یهودیان با جبرئیل دشمنی دارند، شیعیان نیز چنین هستند و ...» لذا آنچه ابن تیمیه به شیعه نسبت داده کذب محض و دروغ آشکار است و این در حالی است که احدی از شیعیان به اینها معتقد نیستند.

پی‌نوشت:

[1]. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 5 ص 47، موسسه الوفاء، بیروت (1403 هـ ـ 1983 م)
[2]. التعریفات، الجرجانی، عالم الکتب، بیروت (1407 هـ)، تحقیق دکتر عبدالرحمن عمیرة ص 106.
تحف العقول، چاپ بصیرتی قم، ص 356 و ص 341.
[3]. منهاج السنة النبویة، ابن تیمیه، مقدمه مصحح، ج 1 ص 9، تحقیق محمد ایمن الشبراوی، دار الحدیث قاهره، مصر (1425 هـ ـ 2004 م)
[4]. همان ج 1 ص 38.
[5]. همان ج 2 ص 50.