سلام و خداحافظ شما با احترام و ادب باید عرض کنم که از امام علی علیه‌السلام در نهج البلاغه دو وصیت نامه نقل شده است، در یکی از آنها که نامه ۲۳ نهج البلاغه است، حضرت برای ابن ملجم توصیه به عفو می‌کند و می‌فرماید: من دیروز همراهتان بودم و امروز مایه‌ی عبرت شما و فردا از شما جدا می‌گردم؛ اگر ماندم خود اختیار خون خویش را دارم و اگر بمیرم، وعده‌گاه من است؛ اگر عفو کنم برای من نزدیک شدن به خدا و برای شما نیکی و حسنه است پس عفو کنید الا تحبون ان یغفر الله لکم ... و اتفاقا این نقل، روایت صحیحه می‌باشد اما وصیت‌نامه‌ی دیگر حضرت که در نامه‌ی ۴۷ نهج البلاغه آمده است در آنجا خطاب حضرت به بنی عبدالمطلب است که پیراهن مرا مانند پیراهن عثمان مایه‌ی خونریزی در امت پیامبر قرار ندهید و بگوئید قُتل امیر المومنین ... (اگر دیدید چنین فضائی است)یک ضربه زده با یک ضربه قصاص کنید (و شر و خونریزی و اختلاف را با این قصاص از سر امت پیامبر کم کنید). در نتیجه اصل اولی برای امام علیه‌السلام عفو و گذشت از قاتل خویش است اما در شرایط خاص و عارضی که همان اختلاف و دعوا و خونریزی است امام علیه‌السلام می‌فرمایند یک ضربه به یک ضربه و تمام. و السلام علی من اتبع الهدی