عکس
سخاوی شروع برگزاری مراسم جشن میلاد پیامبر اکرم را بعد از قرن سوم میداند و مینویسد: تمامی مسلمانان در سراسر سرزمینهای اسلامی و شهرهای بزرگ در ایام تولد پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) مراسم جشن و سرور برگزار میکنند و در همان شبها با دادن صدقات مختلف و خواندن مولودی به جشن و شادی میپردازند.
سید حسن سید پورآذر یکی از مروجین فرقه احمدالحسن پس از 7 سال تبلیغ این فرقه به اشتباه خود پی برده و از این فرقه ضاله اعلام برائت کرد. سید حسن سید پور آذر که یکی از دوستان عباس فتحیه (دیگر مبلغ جریان احمدالحسن) بود در سال 1393 تحت تاثیر تبلیغ سوء دوست خود میشود و به این جریان میپیوندد.
هفته نیروی تشکر انتظامی، نمایندگان اقلیت های دینی از نیروی انتظامی
بهائیان در حالی به توبه امام زمان دروغین خود اعتراف میکنند که تقیۀ پیشوایان الهی در اصول دین، مسیر هدایت به گمراهی میبرد. از طرفی فاصلهی بیش از هزار ساله (از شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام)) تا ظهور امام دوازدهم (علیه السلا
پیامبرنمای بهائیت یکی از دلایل حقانیت علی محمد باب را استقامت او در راه هدفش معرفی کرده است: «و دليل برهان ديگر که چون شمس (: خورشید) بين دلائل مشرق (: نورانی) است، استقامت آن جمال ازلی (: علیمحمد باب) است بر امر الهی که با اينکه در سن شباب (: جوانی) بودند و امر
بهائیان برای توجیه ادعای دین آوری مدعی مهدویت خود، با توسل به بعضی از روایات اسلامی مدعی شدهاند که امام دوازدهم شیعیان، مقام شارعیت و تشریع دینی جدید دارد.
اما در پاسخ باید گفت:
مبلّغان بهائی با استدلال به دو روایت مدعی شدند که اسم حضرت قائم نمیتواند «محمد» باشد.
ابن قُتَیْبَه میگوید: «عمر افراد داخل خانه را تهدید به آتش زدن خانه میکرد که با اعتراض مردم مواجه شد، مردم گفتند: ای اباحفص! فاطمه (سلاماللهعلیها) در خانه است، ولی خلیفه دوم میگوید هرچند فاطمه داخل خانه باشد، من این کار را خواهم کرد.»
الإمامة والسياسة، ابن قتیبه دینوری، ص30.
بلاذُری میگوید: «ابوبكر سراغ علی فرستاد تا بیعت بگیرد و او بیعت نكرد. عمر با آتش آمد و فاطمه او را بر آستانه درب دید. فاطمه فرمود: پسر خَطّاب! آیا تو دربِ خانهام را به آتش میكشی؟! عمر گفت: آری!»
أنساب الأشراف، بلاذری، ج2، ص268.
ابن شَحْنه میگوید: عمر سوی خانه علی آمد تا خانه را با اهلش بسوزاند.
روضة المناظر، ابن شَحْنه، ص18.
مقاله: «شهادت حضرت زهرا (سلاماللهعلیها)»
زمانی که عبیدُالله بن زیاد، امام حسین (علیهالسلام) و اصحاب او را به قتل رساند و سرهای آنان را برای یزید فرستاد، ابتدا یزید از این عمل شاد و خرسند شد، اما طولی نکشید که از کشته شدن آنها نادم شده و همواره میگفت: خدا لعنت کند ابن مرجانه، یعنی عبیدالله بن زیاد را که او حسین را به عسر و حرج و اضطرا
بعضی از دشمنان امام حسین (علیهالسلام) در کربلا خطاب به ایشان دارند: (یا حسین! یا کذّاب ابن کذّاب.)
آیا این افراد، شیعیان امام حسین (علیهالسلام) بودند؟
الکامل فی التاریخ، ابن أثیر، ج3، ص423.
قاتلان امام حسین (علیهالسلام) در کربلا به حضرت خطاب میکردند و میگفتند: این جنگ و قتال ما با تو از روی دشمنی و عداوت با پدرت علی بن ابیطالب است.
ینابیع المودة، قندوزی، ج3، ص80.