3- عـَلِيُّ بـْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ جَمِيلٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قـَالَ إِذَا بـَلَغـَتِ النَّفـْسُ هـَذِهِ وَ أَهـْوَى بـِيـَدِهِ إِلَى حـَلْقـِهِ لَمْ يـَكُنْ لِلْعَالِمِ تَوْبَةٌ وَ كَانَتْ لِلْجَاهِلِ تَوْبَةٌ
اصول كافى جلد 4 صفحه : 174 رواية : 3

ترجمه :
3ـ حـضـرت بـاقـر عـليـه السـلام فـرمـود: هـمينكه جان باينجا رسيد و اشاره بگلوى خود فرمود براى عالم (و دانا) توبه نباشد، و براى نادان وقت توبه (باقى ) است .

شــرح :
مجلسى (ره ) گويد: اين حديث در باب [لزوم حجت بر عالم ] گذشت ، و اينكه فرمود: [بـراى عـالم تـوبـه نـيـسـت ....] گـويـا مـراد بـعـالم كـسـى اسـت كـه شـاهـد بـر احـوال آخـرت باشد، و مقصود از جاهل آنكس است كه آنرا مشاهده نكرده ، و ممكن است مقصود از عـالم و جـاهـل همان معناى معروف و متبادر آن باشد و در اينصورت حديث موافق شود با ظاهر آيـه شـريـفـه [انما التوبة على اللّه للذين يعملون السوء بجهالة ...الايه] (سوره نـسـاء آيـه 17) سـپـس ‍ تـفـاسـيـرى كـه در آيـه شـده اسـت نقل كند.