حدیث شماره 15

15- عـَلِيٌّ عـَنْ أَبـِيـهِ عـَنِ ابـْنِ أَبـِي عُمَيْرٍ عَنْ جَمِيلٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ قَالَ قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع مـَا مُنِعَ مِيثَمٌ رَحِمَهُ اللَّهُ مِنَ التَّقِيَّةِ فَوَ اللَّهِ لَقَدْ عَلِمَ أَنَّ هَذِهِ الْآيَةَ نَزَلَتْ فِى عَمَّارٍ وَ أَصْحَابِهِ إِلاّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمانِ
اصول كافى ج : 3 ص : 312 رواية :15

ترجمه روايت شريفه :
امام صادق (ع ) فرمود: چه مانع بود ميثم ـ رحمة الله ـ را از تقيه ، بخدا او ميدانست كه اين آيه درباره عمار و اصحابش ‍ نازل گشته : [جز كسيكه مجبور شود و دلش بايمان محكم باشد.]

شرح :
عـبيد الله بن زيادـ لعنه الله ـ ميثم را دعوت كرد كه از على (ع ) بيزارى جويد، ميثم رحـمـة الله تـقـيه نكرد و بيزارى نجست ، ابن زياد او را بكشت و به دار آويخت . مجلس (ره ) براى اين روايت پنج احتمال ذكر نموده كه يكى از آنها اينست كه : چون خود اميرالمؤمنين (ع ) مـيـثم را مخيرفرموده بود كه در برابر ابن زياد تقيه كند يا جانباى و شهادت را اختيار نـمـايـد، امـام صـادق (ع ) مـيـفـرمـايـد: مـيـثـم مـانـعـى از تـقـيـه نـداشت ، ولى خودش وظيفه مـشـكـل تـر رااختيار كرد و جانبازى نمود. (ولى از ذكر مرحوم كلينى اين روايت را در سياق روايـات جـواز تـقـيـه پـيـداسـت كه آن مرحوم اين معنى را استفاده نكرده است مگر با تكلف بعيدى ).