6. تصرف مدينه منوره:
سعود در سال 1220 يا 1221 در هجوم خود به مدينه پس از يك سال و نيم محاصره سرانجام آن شهر مقدّس را متصرّف شد. تمام اشياء گران بهايي كه در حرم پيامبر صلي الله عليه و آله بود را غارت نمود. فقط از بيم عموم مسلمين از تعرّض به قبر مقدّس پيغمبر صلي الله عليه و آله خودداري كردند.
آن ها چهار صندوق مملوّ از جواهرات مرصع به الماس و ياقوت گران بها را به غارت بردند. از جمله، چهار شمعدان زمرّدين بود كه به جاي شمع، در آن ها يك قطعه الماس شب نما و درخشنده بود، و حدود يك صد قبضه شمشير با غلاف هاي مصلاّ به طلاي خالص و مرصع به الماس و ياقوت با دسته هايي از زمرّد و يَشْم كه به هيچ وجه نمي شد آن ها را قيمت گذاري كرد(1). دريادار سرتيپ «ايّوب صبري» سرپرست مدرسه عالي نيروي دريايي در دولت عثماني مي نويسد:
سعود بن عبد العزيز، پس از تصرّف مدينه منوّره، همه اهالي مدينه را در مسجد النبي گرد آورد و درهاي مسجد را بست و اين گونه سخن آغاز نمود: هان اي مردم مدينه! براساس آيه شريفه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ» دين و آيين شما امروز به كمال رسيد، به نعمت اسلام مشرّف شديد، حضرت احديّت از شما راضي و خشنود گرديد، ديگر اديان باطل نياكان خود را رها كنيد و هرگز از آن ها به نيكي ياد نكنيد، از درود و رحمت فرستادن بر آن ها به شدّت پرهيز نماييد، زيرا همه آن ها به آيين شرك درگذشته اند(2).
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(1) فرقه وهابي و پاسخ به شبهات آن ها، مقدمه علي دواني، ص 40.
(2) تاريخ وهّابيان، 107، تاريخ الوهّابيّه، چاپ مصر، ص 126.