2. كشتار بي رحمانه شيعيان كربلا:
كشتار وهّابيان در كربلاي معلّي در سال 1216، به راستي صفحه تاريخ را سياه كرده و قلب هر خواننده را به درد مي آورد.
دكتر منير عجلاني مي نويسد:
دخل اثنا عشر ألف جندي ولم يكن في البلدة، إلا عدد قليل من الرجال المستضعفين لأن رجال كربلاء كانوا قد خرجوا يوم ذاك إلي النجف الأشرف لزيارة قبر الإمام أمير الموءمنين يوم الغدير، فقتل الوهّابيّون كل من وجدوهم، فقدر عدد الضحايا في يوم واحد بثلاثة آلاف، وأما السلب فكان فوق الوصف ويقال أن مائتي بعير حملت فوق طاقتها بالمنهوبات الثمينة(1)؛ دوازده هزار نفر سپاه وهّابيّان به فرماندهي سعود، فرزند عبد العزيز وارد كربلا شدند در حالي كه بيشتر مردم كربلا به مناسبت عيد غدير به نجف اشرف به زيارت امير المؤمنين[ عليه السلام [رفته بودند و در شهر جز عدّه اندكي از پيرها و ناتوان ها نمانده بودند.
سپاه وهّابيّان به هر كس كه برخوردند، كشتند و آمار كشته ها به مرز سه هزار نفر رسيد و اموال غارت شده از كربلا قابل وصف نبود و گفته مي شد كه آن روز 200 شتر بار سنگين از كربلا به غارت بردند.
محمد قاري غروي در تاريخ نجف از مجموعه شيخ خضر، نقل مي كند:
وهّابيّان صندوق قبر حبيب بن مظاهر را كه از چوب بود شكستند و سوزاندند و با آن در ايوان طرف قبله حرم، قهوه درست كردند. آن ها مي خواستند صندوق قبر شريف حسين را هم بشكنند، اما چون داراي شبكه هاي آهنين بود، توفيق نيافتند(2). شيخ عثمان بن بشر مورّخ ديگر وهابي كه خود اهل نجد بوده مي نويسد:
گنبد روي قبر (سيد الشهداء) را ويران ساختند، و صندوق روي قبر را كه زمرّد، ياقوت و جواهرات ديگر در آن نشانده بودند، برگرفتند، و آنچه در شهر از مال، سلاح، لباس، فرش، طلا، نقره و قرآن هاي نفيس يافتند غارت كردند و نزديك ظهر از شهر بيرون رفتند(3). صلاح الدين مختار كه خود وهّابي است مي نويسد:
در سال 1216 امير سعود با لشگر انبوهي از مردم نجد، عشاير جنوب، حجاز و ديگر نقاط به قصد عراق حركت كرد. در ماه ذي قعده به كربلا رسيد. او تمام برج و باروي شهر را خراب كرد و بيشتر مردم را كه در كوچه و بازار بودند، كشت و نزديك ظهر با اموال و غنايم فراوان از شهر خارج شد. آن گاه خمس اموال غارت شده را خود سعود برداشت و بقيّه را به نسبت هر پياده يك سهم و هر سواره دو سهم، بين لشگريان تقسيم نمود(4). شيخ عثمان نجدي از مورّخان وهّابي مي نويسد:
وهّابيان به صورت غافل گيرانه وارد كربلا شدند و بسياري از اهل آن جا را در كوچه و بازار و خانه ها كشتند؛ روي قبر حسين عليه السلام را خراب كردند و آن چه در داخل قبّه بود به چپاول بردند و هرچه در شهر از اموال، اسلحه، لباس، فرش، طلا و قرآن هاي نفيس يافتند، ربودند. نزديك ظهر در حالي كه قريب به دو هزار نفر از اهالي كربلا را كشته بودند، از شهر خارج شدند(5). برخي مي نويسند: «وهّابيان در يك شب، بيست هزار نفر را به قتل رساندند»(6). ميرزا ابوطالب اصفهاني در سفرنامه خود مي نويسد:
هنگام برگشت از لندن و عبور از كربلا و نجف، ديدم كه قريب بيست و پنج هزار نفر وهّابي وارد كربلا شدند و شعار «اقتلوا المشركين واذبحوا الكافرين»(7) سر مي دادند. آنان بيش از پنج هزار نفر را كشتند و زخمي ها حساب نداشت، صحن مقدّس امام حسين عليه السلام از لاشه كشتگان پر و خون از بدن هاي سر بريده شده، روان بود.
پس از يازده ماه بار ديگر به كربلا رفتم، ديدم كه مردم، آن حادثه دل خراش را نقل مي كنند و گريه سرمي دهند به گونه اي كه از شنيدن آن، موها بر اندام راست مي شد(8).
پاورقي ها: --------------------------------------------------------------------------
(10) تاريخ العربية السعوديه، ص 126.
(11) نزهة الغري في تاريخ النجف الغري السري، ص 52.
(12) عنوان المجد في تاريخ نجد، ج 1، ص 121.
(13) تاريخ مملكة السعوديه، ج 3، ص 73.
(14) عنوان المجد في تاريخ نجد، ج 1، ص 121، حوادث سال 1216.
(15) تاريخچه نقد و بررسي وهّابي ها، ص 162.
(16) مشركان را بكشيد و كافران را ذبح كنيد.
(17) مسير طالبي، ص 408.
(18) وهابيان، ص 337.