امام باقر عليه السلام مى گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله به فاطمه عليهاالسلام فرمود: يا فاطمه، برخيز و آن طبق غدا را بياور. فاطمه عليهاالسلام برخاست، و طبقى را آورد كه در آن تريد و گوشت با استخوان بود، و بخار از آن بالا مى رفت.
از آن طعام، پيامبر و على و فاطمه و حسن و حسين صلوات الله عليهم سيزده روز خوردند. روزى ام ايمن امام حسين عليه السلام را ديد كه قدرى از آن در دست داشت. پرسيد: اين از كحا براى شما رسيده است؟ امام حسين عليه السلام فرمود: ما چند روز است از اين مى خوريم.
ام ايمن خدمت فاطمه عليهاالسلام آمد و عرض كرد: يا فاطمه، وقتى نزد ام ايمن چيزى باشد مال فاطمه و فرزندان اوست، ولى وقتى چيزى نزد فاطمه باشد. ام ايمن سهمى از آن ندارد؟!! فاطمه عليهاالسلام قدرى از آن طعام بيرون آورد و ام ايمن از آن خورد، و بعد آن طبق ناپديد شد.
پيامبر صلى الله عليه و آله به فاطمه عليهاالسلام فرمود: اگر از آن طعام به ام ايمن نمى خوراندى، تو و ذريه ات تا روز قيامت از آن طعام مى خورديد.
بعد امام باقر عليه السلام فرمود: آن طبق طعام نزد ماست، و قائم ما در زمان خود آن را بيرون مى آورد.
[ بحار الانوار: ج 43 ص 63 ح 55 از كافى.]