بهاییت در ابتدا خود را طرفدار اسلام و یکی از فرقه های منشعب از شیعه میشمرد و برای اثبات عقاید باطل و مضله خود به احادیث اسلامی متوسل میشود ، اما در مقابل خطبه غدیر که در تمامی کتب روایی مسلمانان اعم از شیعه و سنی ذکر شده است ، چشمان خور را همچو نابینایی بسته و فردی علیل و ضعیف همچون علیمحمد باب فرزند میرزا رضای بزاز شیرازی را به عنوان جعلی مهدی موعود به مردم معرفی میکند

سید باب در ظاهر منوچهر حان معتمدالدوله را جذب به اسلام کرده تا حدی که خود او می گوید: من تاکنون دیانت اسلام را قلبا معتقد نبودم و اقرار و اعتراف جازم به صحت اسلام نداشتم، بیانات این جوان مرا قلبا به تصدیق اسلام وادار کرد، الحمد لله که به این موهبت رسیدم.

قرة العین اول زنیست که به باب ایمان آورده و بهائیان او را مظهر و تجلی حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها می دانند، اما این زن به دنبال این بوده که جمال خود را نشان دهد و تنها راه به نمایش گذاشتن جمال خود را تغییر آیین دانسته و همین کار را هم کرد.

اهل بها برای عمل به این دستورالعمل های بهاء هیج ارزشی قائل نبوده اند و همیشه به آنچه خود از کلام او برداشت کرده اند عمل میکنند چنانچه صبحی در خاطرات خود چنین میگوید : و از جمله ‏ي مشاهدات من اختلاف مذاق و مشرب اهل بها بود به طوريکه هر دسته داراي سليقه‏ ي مخصوصي بودند بعضي مقيد به ظواهر اين شريعت و پاره‏ یي پايبند مفهومات و عقائد سابقه‏ ي خود و جماعتي آزاد از هر فعل مکلفي.

رد ادعای قائمیت باب بوسیله ی حالاتی که خود بهائیان از او نقل می کنند و مقایسه ی آن با روایات اسلامی بهترین روش برای باطل شمردن سید باب است که به تبع آن بطلان میرزا بهاء و میرزا یحیی و بقیه رهبران بهائی هم ثابت می شود.

مبلغین بهائی سعی کردند با تحریف روایت و تطبیق آن با رخداد های بابیت، آیین منحرفی که خود از آن پیروی می کنند را اثبات کنند.