ذات نورانی امام زمان (عج) یکی از سفره‌داران کرامت است که هر چه ما به آن سفره نزدیک شویم، قطعاً بهره و توشه ما بیشتر خواهد بود و این خاندان کرم، زیر بار منت هیچ کس نمی‌روند و کسی را دست خالی برنمی‌گردانند، مگر اینکه مشکل از ظرف خودمان باشد.

حضرت امام حسن مجتبی (ع) اولین مولودی است که از نظر شرافت نسب، کسی به پای او نمی رسد؛ زیرا پدرش علی مرتضی (ع) دومین شخصیت برجسته جهان اسلام و مادرش فاطمه زهرا (س) نخستین بانوی نمونه اسلام و جد بزرگوارش، آخرین پیام آور خدای یکتا بودند.

همواره در کتاب‌های آسمانی، کرامات و معجزاتی بیان شده که فقط انبیاء و جانشین‌های بر حق آن‌ها توان انجامش را دارند، و این خود راه شناخت حق از باطل است که دیگران از آوردن آن معجزات عاجز هستند؛ علمای اهل سنت نیز در کتاب‌هایشان، به معجزات و کرامات اهل بیت (علیهم‌السلام) اقرار کرده‌اند.

نفحات الانس جامی ازجمله کتبی است که در آن اغراق و مبالغه زیادی صورت گرفته است. کراماتی که از حد تصور خارج است و بعضاً در ذهن و فکر یک انسان نیز نمی‌گنجد و باور آنها غیرممکن است و دروغی بیش نیست. برخی از این دروغ‌بافی‌ها به حدی بزرگ هستند که نه در حد کرامت، بلکه در یک معجزه می‌مانند حال‌آنکه هیچ پیامبری این‌چنین معجزه‌ای نداشته است.

در حالی‌که بزرگان و قدمای صوفیه در قرون نخست، نسبت به کرامت بی اعتنا بودند، پیروان آن‌ها سال‌ها بعد کرامات زیادی برای آن‌ها نقل کردند. تا جایی که محققین صوفی لب به اعتراف گشودند که بیشتر کراماتی که برای بزرگان سلف نقل شده است، طبق آنچه مردم تصور میکرده اند نقل شده نه برطبق واقعیت.

سران تصوف کراماتی را برای بزرگان خود نقل می‌کنند مبنی بر روزه‌دار بودن و عبادت برخی از این اشخاص در ایام شیرخوارگی و کودکی، چنانچه معتقدند که عبدالقادر تمام ماه رمضان را در ایام شیرخوارگی روزه بود و تا شب شیر نمی‌خورد. کراماتی که به افسانه شبیه است و برای هیچ پیامبری هم گفته نشده است.