مدارای امیرالمؤمنین علی (ع) با جریان فتنه و عاملان غصب خلافت، نه از روی ترس و نه تأیید و موافقت با اعمال آنان بوده است. تاریخ، شاهد زنده‌ای است که امیرالمومنین (ع) بر اساس مصلحت حفظ اسلام و نگاه داشتن دین مبین، مجبور به صبر شدند؛ زیرا منافقان درصدد بودند تا به اسلام ضربات جبران ناپذیری بزنند.