محبت اهل بیت
محبت به امام زمان (عج) وظیفه‌ای است که پیامبر اکرم (ص) به دستور خداوند از ما خواسته است؛ محبت نیز تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بیشتر شود، محبت شدیدتر خواهد بود؛ بنابراین منتظِر باید شناخت خود را به امام زمان (عج) کامل کند تا محبت امام در او پدید آید.
احمد بن محمد بن صدیق غُماری از جمله علمای بی‌شمار اهل سنتی است که مناقب فراوانی از حضرات اهل بیت (علیهم‌السلام) در آثارش نقل شده است؛ تهاجم به منکرین این فضایل نیز، کارِ دیگر احمد بن صدیق، بوده است. بدین جهت او را می‌توان، نمادی از اهل سنتِ محب اهل بیت (علیهم‌السلام) تلقی کرد.
در زمانه‌ای که عالم کفر و الحاد با تمام توان در پی جذب انسان‌ها به سمت کفر خویش هستند و شیطان در حال تحقق بخشیدن قسم خویش مبنی بر کشاندن بنی بشر به سمت جایگاه خویش در جهنم است؛ کشتی نجات حسین در مراسم اربعین هر روز و هر سال پر جمعیت‌تر می‌شود و انسان‌های بیشتری را از غرق شدن در دریای ظلمانی معاصی نجات می‌دهد.
وهابیون ادعا می‌کنند که اهل بیت را دوست دارند، ولی گاهی دشمنی و بغض اهل بیت در کلام آنان هویدا می‌شود؛ مثلاً عبدالله بسام، از شیوخ وهابی در بررسی سند روایتی گفته است: امام صادق در سند آن است که ضعیف است و احادیث را به صورت وجاده نقل می‌کند، که معتبر نیست؛ این استدلال نشان‌دهنده مکنونات قلبی او در مورد اهل بیت است.
تمام ادیان بزرگ الهی تا آمدن دین جیدتر، دچار حوادث و اتفاقات گوناگون شدند، دین اسلام نیز از این قاعده مستثنا نگردید و برخی حوادث قبل از رحلت پیامبر و برخی بعد از رحلت آن حضرت واقع شد. این حوادث به خاطر اصحابی به‌وجود آمد که یا خوب عمل کردند و زیبا جلوه داده شد و یا بد عمل کردند و ناپسند نمایان گردید.
در روایات فراونی از پیامبر اسلام وارد گردیده است که مسلمانان را به دوست داشتن اهل بیت خود ترغیب می‌کند، در روایتی خطاب به حضرت علی (علیه‌السلام) آمده: یا علی کسی که تو را دوست بدارد، روز قیامت با پیامبران خواهد بود و کسی‌که کینه‌ی تو در دل داشته وبمیرد، باکی نیست که یهودی بمیرد، یا نصرانی.
رحلت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرصتی بود تا دشمنان، چهره واقعی خود را آشکار کنند و افرادی که دائماً از پیامبر شنیده بودند که به اهل بیت او احترام بگذارند و این یک فرض بود که همگان تا زمان رحلت پیامبر به آن عمل می‌کردند، اما چه شد که بعد از پیامبر آن وقایع تلخ روی داد، در حالیکه اصحاب به آن سفارش شده بودند.
یکی از شیوخ وهابی به نام عائض القرنی که در جهان عرب طرفداران زیادی دارد در رابطه با امام حسین (علیه‌السلام) می‌گوید: من سنی حسینی هستم.
گروهی با استناد به آیه مودت به حسن ارتباط میان خویشان تاکید کرده و از این‌روی، معنای "القربی" در آیه مذکور را حمل بر غیر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) می‌کنند و درخواست پاداش رسالت را ناسازگار با مقام نبوت میدانند. این در حالی است که روایات، "القربی" را اهل‌بیت (علیهم‌السلام) دانسته و افزون بر آن، پاداش رسالت در این آیه، به سود مردم است و برای شخص نبی، اجری نیست.
آیه 23 سوره شوری یا همان آیه مودت بر لزوم محبت ورزیدن بر اهل‌بیت دلالت دارد. برخی با اتکا بر روایت ضعیف، کلمه قربی در این آیه را بر معنای تقرب به خداوند حمل کرده و محبت ورزیدن به اهل‌بیت را زیر سوال می‌برند. این در حالی است که کتب لغت قربی را به معنای خویشان دانسته است.
ابوالفرج اصفهانی می‌گوید: «یکی از جنایات متوکل عباسی این بود که قبر شریف امام حسین (علیه‌السلام) را تخریب نموده و تمامی آثار موجود در آن را از بین برد.
حدیث ثقلین از احادیث معروف و مشهور در منابع روایی است. برخی از عالمان اهل سنت تعبیرات جالبی در رابطه با حدیث ثقلین به کار برده‌اند.
برخی مدعی هستند که وهابیت محبت اهل بیت را دارا هستند. در پاسخ می‌گوییم: آنان دشمن اهل بیت نیستند، بلکه آنان به جهت برداشت سطحی از دین، توسل، استغاثه، زیارت و... به پیامبر و اهل بیت را شرک میدانند و به همین جهت مسلمانان زیادی را مشرک خطاب می‌کنند. بنابراین دشمنی وهابیت با اعتقادات اهل بیت است، نه با خود اهل بیت.
روزی عمر به مهاجرین گفت: آیا به من تبریک نمی گویید! گفتند: به چه جهت به تو تبریک بگوییم؟ عمر گفت: به خاطر ازدواج من با ام کلثوم دختر علی و فاطمه. از پیامبر شنیدم که فرمود: هر نسب و سببی در روز قیامت قطع می‌شود، مگر کسی که با من از راه سبب یا نسب متصل باشد. به همین جهت دوست داشتم که بین من و بین رسول خدا نسب و سببی برقرار باشد.