متن مقاله
وهابیت، جریانی انحرافی در اسلام است که هر چند وقت یک‌بار با فتواهای بی‌پایه و مضحک خود، باعث وهن در دین و حتی تمسخر احکام دینی می‌شوند (که این امر در فتواهای خلاف عرف و دین ایشان بسیار مشهود است.) این امر سبب گشته است که بسیاری از اسلام‌ستیزان، فتواهای ایشان را به نام اسلام معرفی کرده و به جای معرفی اسلام ناب، اسلام وهابیت را به جوامع بین‌المللی معرفی کنند.
در کتاب مجموع الفتاوی، بن باز که رئیس لجنه فتوای سعودی بوده، بسیاری از این فتاوا دارد؛ برای نمونه، از وی در مورد استفاده کردن از واژه «مرحوم» برای اموات سؤال شده است و او در پاسخ تصریح دارد: «فقد كثر الإعلان في الجرائد عن وفاة بعض الناس، كما كثر نشر التعازي لأقارب المتوفين، وهم يصفون الميت فيها بأنه مغفور له أو مرحوم أو ما أشبه ذلك من كونه من أهل الجنة، ولا يخفى على كل من له إلمام بأمور الإسلام وعقيدته بأن ذلك من الأمور التي لا يعلمها إلا الله، وأن عقيدة أهل السنة والجماعة أنه لا يجوز أن يشهد لأحد بجنة أو نار إلا من نص عليه القرآن الكريم كأبي لهب أو شهد له رسول الله صلى الله عليه وسلم بذلك كالعشرة من الصحابة ونحوهم.[1] در بسیاری از اعلامیه‌های وفات بعضی مردم و بیشتر پیام‌های تسلیتی که برای نزدیکان میت منتشر می‌شود، میت را به مرحوم، مغفور و یا کلمات مشابه آن، که بیانگر اهل بهشت بودن است توصیف می‌کنند، در حالی‌که این مسأله بر کسی‌که به امور اسلام ومعتقدات آن اشراف داشته باشد، روشن است که این امر از اموری است که غیر خدا از آن آگاهی ندارد، و عقیده اهل سنت بر این است که جایز نیست شخصی را منسوب به بهشت یا جهنم بدانیم، مگر مواردی که خداوند در قرآن بیان فرموده است، مثل ابولهب و عشره مبشره (ده صحابه‌ای که پیامبر به ایشان بشارت بهشت داده است.)»
وهابیت، استفاده کلمه مرحوم یا مغفور برای اموات را غیر جایز دانسته، و معتقدند که این امر، به معنی شهادت دادن بر این است که فلانی اهل بهشت و مورد رحمت خداوند است؛ غافل از این‌که اگر کسی این کلمه را استعمال می‌کند، رجاء و امید دارد که در حق میت این‌گونه باشد و با توجه به فضل و رحمت خداوند، در واقع از خداوند می‌خواهد که رحمت و غفران را شامل میت کند، نه از این جهت که قطعاً بگوید فلانی اهل بهشت است.
آن‌چه مسلمانان برای اموات استفاده می‌کنند، معمولاً برای مؤمنین است و الا اگر کسی ظالم باشد و حتی کافری مثل ابولهب را هیچ کس عنوان مرحوم یا مغفور نمی‌دهد؛ پس قیاس بن باز بی‌مورد است؛ نکته دیگر این‌که بن باز، این حکم را به جامعه اهل سنت نسبت می‌دهد؛ در حالی‌که این از مختصات فرقه وهابیت است، و اهل سنت این کلمه را در مورد اموات خود به‌کار می‌برند و هیچ‌کس بر ایشان اشکال هم نمی‌گیرد، حتی در لسان بزرگان اهل سنت نیز این کلمه بیان شده است.

پی‌نوشت:

[1]. بن باز، عبدالعزیز، مجموع فتاوی، ج4، ص335، تحقیق: الشویعر، محمد، بی نا، بی تا.

نویسنده: علی اکبر لطفی