فرقه وهابیت، بیش از دو قرن است که در شبه جزیره‌ی عربستان ظهور و بروز پیدا کرده است؛ این فرقه که بنیان‌گذارش محمد بن عبدالوهاب است، با افراطی‌گری در افکار و عقاید باطل و سست خود، بلای جان مسلمانان و حتی غیر ایشان شده‌اند، در حالی‌که دیدگاهشان فرسنگ‌ها با دین مبین اسلام فاصله دارد. لذا در هر زمانی از دوران ظهور این فرقه تا عصر کنونی، با فتاوای مفتیان جاهل خود، خون مسلمین و انسان‌های بی‌گناه را به زمین ریختند تا به خیال و زعم خود، اسلام اصیل را پیاده کنند و برگردند به عصر سلف صالح صدر اسلام.
بنابراین با القاب و صفاتی ماند مشرک، کافر، زندیق، بدعت‌گذار و...، به مسلمانان برچسب ضد اسلامی می‌‌دهند و همه چیز و همه کس را از دایره اسلام خارج و کافر و بدعت‌گذار معرفی می‌کنند.
مثلاً از جمله عقایدشان این است که معتقدند: «ان لایحلف بالنبی، ولاینادیه ولاینعته باسیدنا، کأن یقول بحق محمد، یا محمد، و سیدنا محمد، بل الحلف بالنبی و غیره من المخلوقات هو الشرک الاکبر الموجب للخلود بالنار.[1] نمی‌توان پیامبر را مورد قسم و سوگند و یا ندا قرار داد و با القاب و صفاتی مانند: سیدنا، بحق محمد، یا محمد و یا سیدنا محمد و ... مورد خطاب قرار داد، بلکه سوگند به وی و حتی مخلوقات دیگر،‌ جملگی شرک اکبر به‌شمار می‌رود و موجب جاودانگی در آتش جهنم است.» در حالی‌که خداوند صراحتاً‌ در قرآن می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ...[مائده/35] ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! از خداوند بترسید و به سوی او وسیله جویید...»
نوه‌ی محمد بن عبدالوهاب، در کتاب خود می‌گوید:‌ «قال ابن مسعود: لانّ احلف بالله کاذباً احبّ الیّ من ان أحلف بغیره صادقاً.[2] ابن مسعود گفته است که اگر شخصی سوگند دروغ به خداوند یاد کند، بهتر از آن است که سوگند راست به غیر خدا یاد کند.» در حالی‌که خود پیامبر اکرم نیز به غیر خداوند قسم یاد کرده است.[3]
در نتیجه، با این دیدگاه افراطی و به دور از آیات و روایات، چه می‌توان به اینان گفت، الاّ این آیه شریفه که خداوند می‌فرماید:‌ «فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً.[بقره/10] در دل‌هایشان نوعی بیماری و مرض است، پس خداوند بر بیماری ایشان می‌افزاید.»

پی‌نوشت:

[1]. هذه هی الوهابیه، علامه محمد جواد مغنیه، دار الاعلام، قم،‌ ایران، ص65. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. فتح المجید فی شرح کتاب التوحید، عبدالرحمن بن حسن بن محمد بن عبدالوهاب، (آل شیخ)، مطبعه السنه المحمدیه، قاهره، مصر، ص414. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. صحیح مسلم، مسلم، ج ۴، ص ۴۱۹. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.