مولود نحس تصوف
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائيت فرقه‌اى است كه بنيان‌گذار آن يكى از مريدان سيد على‌محمد شيرازى به نام ميرزا‌حسين‌على نورى، ملقّب به «بهاءالله» مى‌باشد. ميرزا‌حسين‌على در دوم محرم سال 1233 قمری در تهران متولد شده و بنابراين دو سال از سيد على‌محمد باب بزرگ‌تر است. او علوم مقدماتى را در تهران و نزد ميرزا نظرعلى حكيم و برخى ديگر مرشدان صوفى فرا گرفته و مدت دو سال نيز هنگامى كه در سليمانيه عراق بوده تحصيلات خود را نزد شيخ عبدالرحمان صوفی ادامه داده است. بابيان و بهائيان مدعى‌اند باب و ميرزا حسين‌على درس نخوانده و استاد نديده بوده‌اند و علمشان خدايى و لدُنّى بوده است، همان‌گونه كه خود على‌محمد باب در لوح سلطان كه براى ناصرالدين شاه نوشته، مى‌گويد: «من از اين علوم رايج بين مردم نخوانده‌ام و به مدرسه‌اى داخل نشده‌ام». اما از نظر تاريخ، قطعى و مسلّم است كه هم باب و هم بهاء مدتى درس خوانده و نزد اساتيدى تحصيل كرده‌اند؛ گرچه اين تحصيلات به درجه قابل توجهى نرسيده است. ميرزا حسين‌على علاقه و ارادت خاصى به تصوف داشت و اساس ادعاهاى او نيز رنگ صوفيانه داشت. وی در سن 27 سالگى با باب آشنايى پيدا كرده و در همين سال‌ها و در زمانى كه سيد على‌محمد در زندان بوده به او گرويده است. او پس از مرگ باب مدتى هم مريد برادر خود ميرزا يحيى (ملقّب به صبحِ ازل) بود كه طبق وصيت على‌محمد باب بايستى جانشين او مى‌شد. اما ميرزا‌حسين‌على بعداً از اطاعت ميرزا يحيى سرپيچى كرد و خودش ادعاى پيامبرى و آوردن شريعت مستقل كرد و باب را هم مبشِّر ظهور خود دانست و گفت منظور باب كه در كلماتش گفته بود بعد از او «مَنْ يُظْهِرُهُ الله» خواهد آمد، ميرزا حسين‌على است (البته على‌محمد باب گفته بود اين ظهور، 2001 سال بعد از ظهور او خواهد بود، در حالى كه ميرزا حسين‌على تنها چند سال بعد از ظهور باب ادعاى پيامبرى كرد) و گفت مراد از بازگشت حضرت مسيح به دنيا من هستم.
در جستجوی عرفان اسلامی، علامه مصباح یزدی، ص ۸۳.
دعاوی منحرف تصوف، زمینه‌ساز مولود حرام‌زاده و خطرناکی مانند بابیت و بهائیت است که بزرگترین ابزار تشکیلات فرقه‌ای در خدمت صهیونیسم می‌باشد.
إضافة تعليق جديد