نصیحت شعراوی به وهابیون در مورد عقیده اشتباهشان در توسل

  • 7 آبان, 1399 - 19:29
شعراوی، عالم تقریبی مصری، پس از اثبات مشروعیت توسل، وهابیون را نصیحت می‌کند که شما که حکم به تکفیر مسلمانی که به پیامبر یا ولی خدا متوسل می‌شود می‌کنی، دیدگاهت را پالایش کن. آنان معتقدند پیامبر یا ولی خدا، نزد پروردگار جایگاهی دارد؛ در نتیجه محبت آنان است که شفیعشان می‌شود. ...

شیخ محمد متولی شعراوی، عالم تقریبی مصری که به جهت موضع‌گیری علیه اشغال‌گران انگلیسی نیز زندانی شد، پس از آزادی سمت‌های مختلفی در مدارس دینی مصر به عهده گرقت، و نیز دو سال وزیر اوقاف و شئون الازهر شد؛ 8 سال آخر عمر خود را به نوشتن تفسیر قرآن پرداخت که تا سوره صف تفسیر کرد؛ علمای بزرگ اهل سنت در تمجید از مقام علمی و تفسیری او مطالبی بیان کردند و مرگش را خسارت بزرگی برای جهان اسلام دانستند.
ایشان در جهت وحدت بین مسلمانان تلاش فراوانی کرده است و به شدت از اندیشه‌های افراطی مانند دیدگاه‌های تکفیری وهابیت و دیگر گروه‌های تکفیری بیزار بوده و در جهت رفع اتهام مسلمانان از کفر و شرک، و اثبات صحت رفتارهای مسلمانان اعم از توسل و استغاثه و تبرک و... از متون دینی، استدلال‌های محکم و منطقی بیان کرده است.[1]
از جمله از بهانه‌هایی که وهابیت و تکفیریان، مسلمانان را تکفیر کرده و خونشان را هدر می‌دانند، توسل به ارواح انبیاء و اولیاء الهی است؛ شعراوی، در اثبات توسل به ارواح انبیاء و اولیاء می‌نویسد: «بدانید که هیچ دلیل قانع کننده و واقعی برای عدم جواز توسل به انبیاء و اولیاء در حال غیاب و مماتشان وجود ندارد و این‌که گفته می‌شود توسل به انبیاء و اولیاء در حال غیاب و ممات، عبادت غیر خداست، می‌گوییم چنین باوری باطل است و مجرد صدا کردن غیرخداوند چه زنده باشد و چه مرده عبادت محسوب نمی‌شود. مجرد تعظیم و استغاثه و تبرک به قبور انبیاء و اولیاء و خواستن از آن‌ها شرک نیست، هرچند طبق معنای لغوی عبادت محسوب می‌شود که در لغت عبادت به معنای اطاعت همراه خضوع است.»[2] ایشان یکی از ادله جواز توسل به ارواح انبیاء و اولیاء را روایتی از طبرانی می‌داند که آن را نقل کرده است.
ایشان وهابیون را نصیحت می‌کند و می‌گوید: «به کسانی‌که حکم تکفیر مسلمانانی که به پیامبر یا به ولی خدا متوسل می‌شوند را صادر می‌کنند، می‌گوییم: این دیدگاه را باید مقداری پالایش کرد. کسی‌که به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یا به ولی خدا توسل می‌کند، معتقد است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یا ولی خدا، نزد پروردگار متعال جایگاهی دارد؛ آیا افرادی که توسل می‌کنند معتقدند که ولی خدا با او تعارف کرده و چیزی که برای خداوند نیست به او می‌دهد؟ قطعا چنین نیست. برخی در این زمینه می‌گویند: «توسل به افراد زنده امکان دارد، اما توسل به مردگان ممنوع است.» به چنین کسی باید گفت: تو مفهوم گسترده‌ای را محدود کرده‌ای. زیرا زنده بودن، هیچ ارتباطی به توسل ندارد؛ زیرا هنگامی‌که توسل به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌شود و واسطه قرار داده می‌شود، در واقع توسل به دوست داشتن خود به کسی‌که می‌دانی از تو به خدا نزدیک‌تر است، کرده‌ای؛ در نتیجه این محبت تو است که شفیع تو می‌شود. گمان نکن که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به تو چیزی می‌دهد که استحقاق آن را نداری.»[3]

پی‌نوشت:

[1]. «شعراوی و تقریب مذاهب اسلامی»
[2]. «شعراوی: جواز توسل به پیامبر اکرم»
[3]. تفسیر الشعراوی، شعراوی، ج5، ص3107. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

تنظیم و تدوین

إضافة تعليق جديد

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Fill in the blank.