یکی از گرفتاری‌های جهان اسلام طی دوقرن اخیر، پدیده‌ی تکفیر است، موضوعی که دست‌آویز گروهی برای ریختن خون مسلمانان و ایجاد اختلاف در میان فرق و مذاهب اسلامی گردیده است. این تکفیر اگرچه از صدر اسلام وجود داشته، اما در قرن دوازدهم، با پیدایش فرقه ضاله وهابیت، ابزاری برای ناهنجاری‌های دینی در دست عده‌ای معدود و جاهل قرار گرفت که بنیان‌گذار این دیدگاه و فرقه -محمد بن عبدالوهاب- است؛ لذا مفتیان با فتوا و پیروان این فرقه با عمل کردن به فتاوا، فجایع و جنایات بی‌شماری را صورت دادند، به طوری‌که شیعه و سنی از گزند این تفکر افراطی در امان نماندند و کافر و مشرک نامیده شده و از دین اسلام خارج گردیدند، مگر این‌که به آیین و مسلک آن‌ها وارد شوند.
آن‌چه که حائز اهمیت است این است که هیچ‌کدام از مبانی مذاهب اربعه اهل سنت و مبنای مذهب شیعه چنین دیدگاه افراطی، نسبت به یکدیگر ندارند و فقط در عصر کنونی فرقه‌ی ضاله وهابیت این‌گونه عقیده دارند، چرا که در واقع با سم‌پاشی حداکثری، این فرقه تمام سعی و تلاش خود را می‌کند تا تقابل اهل سنت و شیعه را به‌وجود آورد و برای توجیه رویکرد تکفیری خود آن را به شیعه نسبت دهد و به دروغ عنوان کند که در شیعه نیز اهل سنت کافر دانسته می‌شود، به همین جهت وهابیت در همین راستا کتابی به نام «قضیه التکفیر عند الشیعه» را به رشته تحریر در آورده‌اند.[1] و تمام مواردی که از کتب شیعه و آراء علمای شیعی حتی احادیث و روایاتی که دال بر عنوان کفر و شرک دارد را جمع‌آوری کردند تا تشیع را خطر برای جهان اسلام معرفی کنند.
در نتیجه سؤالی که مطرح می‌کنند این است که اگر در درون شیعه، تکفیر و حکم به خروج اهل سنت از دین وجود ندارد، پس جریان تکفیری افراطی فعّال شیعی چگونه قابل توجیه است؟ مانند برخی از شبکه‌های متعدد ماهواره‌ای فدک، امام حسین، المرجعیّه، و... و نیز عالمان شیعی به نام شیخ یاسر الحبیب و یا شیخ محمد هدایتی و... که با در اختیار داشتن ابزارهای رسانه‌ای، ماهواره و تربیون‌های مختلف، جریانان ضدّ سنی به راه انداختند؟!
در جواب آنان باید گفت، اولاً: باید حساب شیعه را از این قبیل جریانات به طور کلی جدا کرد، چرا که آنان اعتقاد شیعه که برآمده از سخنان و رفتار اهل بیت است را بیان نمی‌کنند.
ثانیاً: چگونگی ظهور این جریانات و روشن شدن ماهیت وابسته این افراد به ظاهر شیعی به غرب و دشمنان اسلام مشخص و آشکار است.
ثالثاً: شخصی مثل یاسر الحبیب، اگر چه خود را عاشق و سینه چاک اهل بیت و دشمن درجه یک وهابیت می‌داند، اما او عامل سرویس‌های جاسوسی انگلیس و مأمور ایجاد تفرقه در میان مسلمانان است، چرا که وقتی طی سخنرانی که در کویت بر ضدّ عایشه همسر پیامبر اکرم کرد، توسط دولت کویت بازداشت و به مدت 15 سال به زندان محکوم شد که ظرف مدت سه ماه با رایزنی‌ و فشارهای سیاسی کشورهایی مانند انگلیس و آمریکا از زندان آزاد گردید، در حالی‌که مقامات کویتی هم از این‌که چرا از میان همه زندانیان دربند و شکنجه کشیده به این شیخ و روحانی این قدر توجه شده است، متعجب و متحیّر بودند. در نتیجه بعد از آزادی تبعه کشور انگلیس شد و با اجازه‌ی آنان فعالیت‌های مذهبی خود را شروع کرد و مسائل تفرقه جویانه‌ی او آغاز گردید.[3]
رابعاً: سخنان مشکوک این شخص و افرادی مانند او، مشکلات بسیاری را برای شیعیان منطقه -کویت و عراق و... به بار آورده و علمای شیعه مثل شیخ عمروی، شیخ نمر، شیخ حسن صفّار، شیخ حسین معتوق و... از یک طرف و علمای عراق و ایران و... مثل مراجع تقلید از طرف دیگر مواضع سختی در برابر او گرفته و او را طرد کردند.
خامساً: طی استفتایی که از مقام معظم رهبری در مورد اهانت به عایشه توسط شیعه نمایانی مثل او شد، پاسخ رهبر فرزانه انقلاب مانند آبی روی آتش شد؛ چرا که در پاسخ فرمودند: «اهانت به نمادهای برادران اهل سنت از جمله اتهام زدن به همسر پیامبر اسلام حرام است و شامل همه‌ی زنان دیگر پیامبر اکرم و... می‌شود».[4]
سادساً: وقتی علما و مراجع شیعه موضع‌گیری منفی در مقابل او و امثال او را داشتند؛ انتقادات او شروع شد و همه‌ی این بزرگان شیعه را تا حدّ کفر و خروج از دین متهم کرده و برچسب انحراف به این بزرگان زد.[5]
سابعاً: بهترین تعبیر را حسن نصرالله دبیر حزب الله لبنان در مورد او به‌کار گرفت و در مورد او فرمود: «یاسر الحبیب شخص غیر معروف عند الشیعه اساساً...»[6]
در نتیجه تو خود از این کلام مجمل حدیث مفصل خوان

پی‌نوشت:

[1]. مرزبان نامه، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، خرداد 1396، قم، ایران، شماره 9، پاورقی ص 101.
[2]. مرزبان نامه، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، خرداد 1393، قم، ایران، شماره 9 ص102.
[3]. همان، ص102- 103.
[4]. استفتاء ازدفتر رهبری (سایت پایگاه رهبری).
[5]. مرزبان نامه، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، خرداد 1393، قم، ایران، شماره 9 ص105.
[6]. همان، ص106.