آیا در روز وفات پیامبر باید جشن میلاد گرفت!؟

  • 1 آذر, 1398 - 10:43
بنابر برخی از روایات اهل سنت، روز تولد و رحلت پیامبر 12 ربیع الاول است. برخی از اهل سنت با استناد به این سخن گفته‌اند، پس نباید در این روز جشن گرفت. این در حالی است که بنابر اعتقاد اهل سنت، عزاداری لازم نیست ولی جشن مستحب است.

برخی از اهل سنت بر این باورند که پیامبر اکرم در روز 12 ربیع الاول متولد شده است و در همان روز نیز رحلت کرده است. یعنی روز تولد و رحلت یکی است. برخی از کسانی‌که تحت تأثیر افکار سلفیه قرار گرفته‌اند با استناد به این نکته می‌گویند پس نباید در روز رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جشن گرفت.
در جواب به این شبهه دو پاسخ می‌گوییم:
پاسخ اول: بر فرض که تولد و رحلت پیامبر در یک روز باشد، ولی روز تولد دارای فضیلتی است که با وجود رحلت از بین نمی‌رود. چنان‌که در حدیثی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روز جمعه، برترین روز معرفی شده است با این‌که در همین روز حضرت آدم متولد شده است و در همین روز از دنیا رفته است.
در سنن نسائی نیز آمده است: «إن من أفضل أيامكم يوم الجمعة، فيه خلق آدم عليه السلام، وفيه قبض، وفيه النفخة، وفيه الصعقة، فأكثروا علي من الصلاة، فإن صلاتكم معروضة علي»[1] از بهترین و با فضیلت‌ترین روزها، روز جمعه است. حضرت آدم در آن روز خلق شده است و در همین روز حضرت آدم وفات یافته است؛ بنابراین با وجود این‌که وفات حضرت آدم در این روز بوده است، روز جمعه عید محسوب می‌شود. بنابراین همانطور که روز جمعه، با وجود تولد و وفات حضرت آدم عید محسوب می‌شود، در روز 12 ربیع الاول نیز می‌توان تولد و وفات برگزار کرد.
پاسخ دوم: جناب سیوطی در کتاب «حسن المقصد فی عمل المولد» این پاسخ را نقل کرده است؛ وی می‌گوید شریعت ما را مأمور به خوشی و شادی در روز مولود پیامبر کرده است. اما ما را مأمور نکرده است زمانی که کسی رحلت کند جزع و فزع کنیم. شریعت ما را از جزع و فزع منع کرده است.[2] عبارت سیوطی در این کتاب به این شرح است:
«ولادت پیامبر بزرگ‌ترین نعمت بر ما است و وفات ایشان بزرگ‌ترین مصیبت است و شریعت ما را مأمور به اظهار شکر نعمت کرده است و شریعت ما را مأمور به صبر در مصائب کرده است. هم‌چنین شارع امر کرده است که در ولادت عقیقه کنیم. عقیقه کردن نیز اظهار شکر و شادی است به جهت مولود. اما شریعت ما را امر نکرده است که در هنگام مرگ به این‌که ذبح کنیم و نه هیچ کار دیگری، بلکه شریعت ما را از جزع و فزع کردن نهی کرده است.»[3]
بنابراین با توجه به اصول و قواعد شریعت نزد اهل سنت، باید در ماه ربیع الاول به جهت ولادت پیامبر شادی کرد، ولی حزن و اندوه به جهت وفات ایشان لازم نیست.

پی‌نوشت:

[1]. نسائي، احمد، السنن الصغرى، تحقيق: عبد الفتاح أبو غدة، مكتب المطبوعات الإسلامية، حلب، چاپ دوّم، 1406ق، ج3، ص91، ح1374. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. هذا مع أن الشهر الذي ولد فيه صلى الله عليه وسلم وهو ربيع الأول هو بعينه الشهر الذي توفي فيه، فليس الفرح فيه بأولى من الحزن فيه. وهذا ما علينا أن نقول، ومن الله تعالى نرجو حسن القبول. حسن المقصد في عمل المولد السيوطي، ص17. مکتبه الشامله
[3]. «أولاً: إن ولادته صلى الله عليه وسلم أعظم النعم علينا، ووفاته أعظم المصائب لنا، والشريعة حثت على إظهار شكر النعم، والصبر والسلوان والكتم عند المصائب، وقد أمر الشرع بالعقيقة عند الولادة، وهي إظهار شكر وفرح بالمولود، ولم يأمر عند الموت بذبح ولا غيره، بل نهى عن النياحة وإظهار الجزع، فدلت قواعد الشريعة على أنه يحسن في هذا الشهر إظهار الفرح بولادته صلى الله عليه وسلم دون إظهار الحزن فيه بوفاته.» حسن المقصد في عمل المولد السيوطی، ص17. مکتبه الشامله
الحاوی للفتاوی، سیوطی، ص193. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

تولیدی

إضافة تعليق جديد

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Fill in the blank.