همیشه و در طول تاریخ اسلام بودند و یا هستند افرادی که با مذهب شیعه عناد و دشمنی خاص داشته‌اند و به هر وسیله‌ای سعی می‌کردند بر این مذهب خدشه و اشکال وارد کنند، مذهبی که پیرو اهل بیت پیامبر اکرم، به‌ویژه تابع امام و پیشوای خود، حضرت علی (علیه‌السلام)، بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تاکنون بوده‌اند و تا روز قیامت خواهند بود.
لذا نام علی (علیه‌السلام) و فرزندان ایشان، از جمله چیزهایی است که به عشق و محبت آن حضرات پاک و معصوم (علیهم‌السلام) بر روی فرزندان خود می‌گذارند که البته این نام‌گذاری الزامی نیست، چراکه بعضاً نام صحابه را بر روی فرزندان خود می‌گذارند؛ از جمله نام‌های اصحاب پیامبر مثل: سلمان، حمزه، ابوذر، عمار، یاسر، مقداد، و.... که هر کدام از این نام‌ها یادآور شخصیت والای ایشان در زمان حیات و بعد از حیات پیامبر اکرم بوده است و این‌جاست که سخن مغرضین و کینه‌توزانی مانند بنیان‌گذار فرقه وهابیت و افرادی که مانند او فکر می‌کنند، آشکار می‌شود که با دروغ و افترا و جهالتی که دارند، سعی و تلاش می‌کنند مذهب شیعه را نزد دیگران خراب کنند، غافل از این‌که خودشان مفتضح و رسوا شده‌اند.
محمد بن عبدالوهاب در کتاب خود ذیل فصل «استهانتهم بأسماء الصحابه...»، توهین به نام‌های صحابه توسط شیعه و نام‌گذاری نکردن آن‌ها می‌نویسد: «... از پیامبر احادیثی متواتر رسیده که دلالت دارد که باید صحابه را بزرگ و گرامی داشت... اهانت شیعه به صحابه در جایی است که احادیث مربوطه نزدشان بی‌ارزش است... هر که سخنی را که از پیامبر ثابت شده، ردّ کند، رسول خدا را تکذیب کرده و قطعاً کافر شده است، تعجب است شیعه از نام‌گذاری به اسامی صحابه دوری کرده، اما اسامی سگ را بر خود می‌گذارد، چقدر از کار درست دور بوده و به گمراهان و عذاب شوندگان شبیه هستند.»[1]
در ردّ سخن او همین مقدار بس، که شیعه با اسامی و نام‌های گفته شده‌ی صحابه پیامبر بر روی فرزندان خود، از ایشان تجلیل کرده و یاد و خاطرات خوبان آن‌ها را زنده نگه داشته است و از طرف دیگر اسامی را انتخاب می‌کند که معانی زیبا و خوب داشته باشد، نه معنای زشت و ناپسند مانند معاویه که محمد بن عبدالوهاب به خوبی آن را ترجمه کرده؛ چرا که نام معاویه در کتب لغت، مثل لسان العرب و تاج العروس[2] و منتهی الارب، اقرب الموارد و لغت‌نامه دهخدا و...، به معنای ماده سگ، سگ زوزه کشنده، عوعو کننده، بچه روباه و... است، و اگر اشکالی هم باشد به خودشان برمی‌گردد و اوست که با جهالت و نادانی خود، به صحابه جسارت کرده و توهین به معاویه کرده است.
در نتیجه تو خود از این مجمل کلام مفصل خوان.

پی‌نوشت:

[1]. رساله فی الردّ علی الرافضه، محمد بن عبدالوهاب، دار الآثار، صنعاء، یمن، ص26-27.
[2]. تاج العروس، زبیدی، دار الفکر، بیروت، لبنان، ج10 ص260.
لسان العرب، ابن منظور، دار صادر، بیروت، لبنان، ج15 ص108.