تمام انسان‌ها در طول مسیر زندگی خود دارای حالات شخصی و حالات اجتماعی هستند که اتفاقاً در این دو مورد، همیشه زندگی برای انسان‌ها یکسان و بر وفق مراد نبوده و زندگی توأم با خوشی‌ها و ناخوشی‌ها است که در روایات اسلامی نیز به آن اشاره شده است، آن‌جا که می‌فرمایند: «الدنیا دار بالبلاء محفوفه.[1] دنیا محل آسایش و آرامش نیست و با انواع بلاها و گرفتاری‌ها گره خورده است.»
حال سؤال این‌جاست که: با گرفتاری‌ها و موانع آسایشی که بر سر هر انسانی در طول زندگی قرار می‌گیرد، باید چگونه برخورد کرد؟ آیا باید تسلیم شد و از قبل خود را شکست خورده و مغلوب دانست؟ یا آن‌که باید برای برون رفت از آن چاره‌اندیشی کرد؟
مسلماً انسان آگاه و صاحب فکر، هیچ‌گاه خود را از قبل تسلیم و مغلوب مشکلات ندانسته و با آن مقابله می‌کند. از جمله گرفتاری‌های روزگار که ممکن است گریبان‌گیر برخی انسان‌ها شود، وجود افراد ستمگر و زورگو است که قصد تجاوز و دست‌درازی نسبت به وی و یا جامعه‌ی منظم و با آرامش وی را داشته باشند.
مثال عملی این رخداد متجاوزانی است که امروزه در منطقه خاورمیانه با چشم طمع به ثروت‌های عظیم خدادی کشورهای حوزه خلیج فارس، سعی در بر هم زدن آسایش و دخالت در امور داخلی این کشورها را با هدف ایجاد آشوب و جنگ‌های داخلی و یا برون مرزی برای رسیدن به اهداف شوم خود انجام می‌دهند، که تنها راه مقابله و تسلیم نشدن در برابر ایشان «مقاومت» تا رسیدن به پیروزی و کسب موفقیت است.

پی‌نوشت:

[1]. نهج البلاغه، خطبه 266.