پاسخ:
خداوند برای کتاب خود، مبیِّنی الهی انتخاب کرده؛ کسی‌که علم کتاب به تمامی، در سینه‌ی او جای گرفته باشد. این کلام خداست که می‌فرماید: «وَأَنزَلْنَا إِلَیْكَ الذِّكْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ.[نحل/44] و ما این ذکر را به سوی تو نازل کردیم برای این‌که تو (ای پیامبر) برای مردمان آن‌چه را به سویشان نازل شده، تبیین کنی.» «وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ.[نحل/64] و این کتاب را بر تو نازل نکردیم مگر برای این‌که آن را برای آنان که در آن اختلاف دارند، تبیین کنی.»
بنابراین، به فرموده‌ی خداوند، «مبیِّن قرآن» رسول اکرم است و اوست که صلاحیت تبیین کلام خدا را دارد. اگر در مورد موضوعی اختلاف یا سؤال و یا ابهامی وجود دارد، باید به «مبیِّن قرآن» مراجعه کرد و از او راهنمایی گرفت.
بنابراین بیان جزئیات جمیع امور در قرآن موجود نیست و آن موکول شده به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله)؛ از این‌رو اگر فقط به مسائل فقهی اسلام از طهارت تا دیات نظری بیفکنیم، می‌بینیم جزئیات آن در قرآن نیامده و این پیامبر اکرم  بوده است که آن‌ها را شرح و بیان کرده است.
این مدعا را سؤال و جواب ابوبصیر و امام صادق (علیه‌السلام) مستدل می‌کند؛ زیرا وقتی از آیۀ اولی الامر (آیه 59 سوره نساء) سؤال می‌کند، حضرت می‌فرماید در شأن علی و حسن و حسین (سلام‌الله‌علیهم) نازل شده است. بعد سائل می‌گوید که مردم می‌گویند چرا اسم علی و اولاد علی به صراحت در قرآن نیامده است؟ حضرت فرمود به آن‌ها بگویید نماز بر رسول خدا نازل شد، اما نفرمود سه رکعت است یا چهار رکعت، تا این‌که پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن را شرح کرد، زکات نازل شد و نفرمود که از هر چهل درهم یک درهم زکات آن است، حج نازل شد ولی بیان نکرد که هفت مرتبه طواف کنید و نیز آیه اولی الامر نازل شد و این پیغمبر بود که آن‌ها را تفسیر کرد و در مورد اولی الامر فرمود: «من کنت مولاه فعلی مولاه» و اگر پیغمبر آن‌ها را معرفی نمی‌کرد، همانا آل فلان و آل فلان ادعا می‌کرد که اهل بیت و اولی الامر ما هستیم.[1]

دو سوال از خواننده عزیز:
1- پیامبر اکرم روش‌های زیادی را برای اعلان و ابلاغ امامت و ولایت اهل بیت به خصوص حضرت علی به کار بردند، مانند روش تشبیه یعنی تشبیه ائمه به ستارگان، تشبیه به باب حطّه و سفینه، تشبیه حضرت علی به انبیاء و غیره ...
وهم‌چنین روش دعا توسط پیامبراکرم مانند دعا در روز خیبر برای حضرت علی، دعا در روز غدیر خم، و دعا در حدیث طیر و... به نظر شما این همه سفارش و اعلان و ابلاغ برای چه بود؟ چرا رسول اکرم این قدر سفارش کردند؟
2- چه تضمینی برای بهانه‌جویان وجود دارد  که با تصریح به نام امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در قرآن کریم، زیر بار روند و مخالفت نکنند؟ قرآن کریم، ماجرای بهانه‌جویی بهانه‌گیران را در چند جای قرآن کریم، بیان داشته که با وجود تصریح به برخی مطالب، امّا باز هم بهانه‌گیران، حق را نپذیرفته و هم‌چنان بر طبل اختلاف کوفته‌اند. به‌عنوان نمونه، بنی‌اسرائیل به جای پذیرش فرمان خداوند، به چه بهانه‌هایی رو آوردند: «أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ.[بقره/247] از کجا «طالوت» می‌تواند فرمانروای ما باشد، در حالی‌که ما به فرمان‌روایی شایسته‌تریم و او توانمندی مالی ندارد؟»

پی‌نوشت:

[1]. الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص286، حدیث 1، باب : «بَابُ مَا نَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَسُولُهُ عَلَى الْأَئِمَّةِ ع وَاحِداً فَوَاحِدا» فَقَالَ نَزَلَتْ فِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع فَقُلْتُ لَهُ إِنَّ النَّاسَ يَقُولُونَ فَمَا لَهُ لَمْ يُسَمِّ عَلِيّاً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ ع فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَقَالَ قُولُوا لَهُمْ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص نَزَلَتْ عَلَيْهِ الصَّلَاةُ وَ لَمْ يُسَمِّ اللَّه‏ لَهُمْ ثَلَاثاً وَ لَا أَرْبَعاً حَتَّى كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص هُوَ الَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ وَ نَزَلَتْ عَلَيْهِ الزَّكَاة....»
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏2، ص: 40، حدیث 1 باب: «مواردى كه خداى عزوجل و رسولش بر ائمه عليهم السلام يكى پس از ديگرى تصريح كرده‌‏اند.»