پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_محبت الهی از جمله صفات الهی است که در میان مبلغین مسیحیت تبشیری مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد و ایشان برای جذب حداکثری به مسیحیت دانسته یا نادانسته مرتکب تحریف در تعریف این صفت الهی در الهیات مسیحی و کتاب مقدسشان می‌شوند. از آنجایی که جامعه‌ی هدف تبلیغ در نهضت مسیحیت تبشیری عموما آسیب دیدگان اجتماعی هستند و این افراد نیز اکثریت دچار کمبود محبت‌اند لذا برای جذب هرچه بهتر و سریع‌تر آنها، کشیش تبشیری تمرکز و تاکید بیش از حدی بر روی محبت الهی در مسیحیت دارد، چنین کشیشانی با نظر به اینکه خدای کتاب مقدس مسیحی، خدای سراسر محبت و بخشش است اما خدای اسلام فاقد چنین خصوصیتی و منتظر برای عذاب بندگان است، درصدد هستند تا فردآسیب دیده را نسبت به اسلام بدبین نماید.(برای مبشرین فارسی زبان)

در این بین اما بیشتر از روی کم سوادی تحریفی آشکار در شناخت خدا در مسیحیت رخ می‌دهد، خدایی که کتاب مقدس مسیحی ارائه می‌کند هم خشم دارد و هم بخشش و برخلاف خداشناسی مبشران مسیحی تماماً رحمت و مغفرت نیست.

نکته‌ی جالب اینجاست که آش این قدر شور شده که یکی از صاحب نظران، مترجمین و مولفین کتب الهیاتی و تبشیری به فارسی به نام  کشیش آرمان رشدی نیز معترض به این نوع تعریف از خدا شده و کشیشان را به حق متهم می‌کند به اینکه خدا را آنچنان که دوست دارند معرفی می‌کنند نه آنچنان که هست و چنین تعاریفی را ناقص و حاصل از نادیده گرفتن تمام آیات کتاب مقدس مسیحی می‌داند.

در ادامه بخشی از مقاله‌ی ایشان را که در اعتراض به مسئله مذکور نگاشته شده برای اطلاع خوانندگان محترم می آوریم:

« در روزگار ما گاه در موعظه‌های واعظان به‌گونه‌ای بر محبت خدا در مسیح تأکید می‌شود که صفات دیگر او که همانا عدالت و مکافات الهی باشد رنگ می‌بازد. متأسفانه بسیاری از این واعظان امروزی موضوع داوری هولناک الهی را که در عهدجدید با همان سختگیری عهدعتیق (یا شاید هم سختگیرانه‌تر) آشکار شده، پنهان می‌کنند تا پیامشان با ذائقه مردم- یا شاید هم با نیازهای روانی‌شان- سازگار گردد. اما باید توجه داشت که واقعیات در عهدجدید به گونه‌ای دیگر است... چقدر شنیده‌ایم که در عهدجدید، خدا خدای محبت است. طوری گفته می‌شود که گویی خدا در عهدجدید کاری جز بخشیدن بدون قید و شرط ندارد. متأسفانه چنین تعلیمی بسیار ناقص است و بسیاری از آیاتی را که بیانگر سختگیری فوق‌العاده خدا در عهدجدید می‌باشد یکسره نادیده می‌گیرد».

نگارنده در ادامه برای صحت اعتراضش مصادیقی از این سخت‌گیری‌ها از عهد جدید می‌آورد:

« سخت‌گیری خدا را از همان آغاز انجیل مشاهده می‌کنیم. به پیام یحیای تعمیددهنده توجه کنید: ”الحال تیشه بر ریشه درختان نهاده شده است؛ پس هر درختی که ثمره نیکو نیاورد، بریده و در آتش افکنده شود.“ در چند آیه پیش از این، او خطاب به فریسیان و صدوقیان فرمود: ”ای افعی‌زادگان، که شما را اعلام کرد که از غضب آینده بگریزید؟“ اولاً او فریسیان را بدون تعارف و در نهایت سختگیری، ”افعی‌زاده“ خواند، و ثانیاً خبر از ”غضب آینده“ داد. شما تا به‌حال چند موعظه در باره سختگیری خدا و غضب او و این فرمایشهای مسیح شنیده‌اید؟ تا به‌حال چند بار هشدار شنیده‌اید که ”اگر توبه نکنید، همگی شما همچنین هلاک خواهید شد“؟ تعداد این موعظه‌ها را با تعداد موعظه‌هایی که در باره محبت و بخشش خدا شنیده‌اید، مقایسه کنید. پاسختان قطعاً شما را به تعجب وا می‌دارد، اینطور نیست؟ آیا فراموش کرده‌اید که همین خدای محبت، چگونه بدون هیچگونه چشم‌پوشی و ترحمی، حنانیا و صفیره را به‌خاطر یک دروغ فوراً می‌کشد (اعمال ۵)؟ آیا هنوز هم فکر می‌کنید خدای عهدجدید با خدای عهدعتیق فرق دارد؟» (عنوان مقاله: خدای عهد قدیم و عهد جدید)

با توجه به مطالبی که جناب آرمان رشدی بیان نمودند کذب این ادعا که خدای مسیحیت بر خدای اسلام ترجیح و برتری دارد چرا که خدا در مسیحیت محبت و لطف محض است، روشن می‌شود آن هم نه با پاسخ‌گویی مسلمانان به این مسئله، بلکه با اعتراض خود مسیحیان به این نوع نگرش و تعریف از خدا در مسحیت.