نشانه‌های ناصبی در کلام امام صادق(ع)

  • 22 خرداد, 1399 - 15:32
ناصبی کسی است که دشمن اهل بیت پیامبر، خصوصاً حضرت علی (علیه‌السلام) است؛ اما امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «ناصبی و دشمن ما اهل بیت کسی نیست که آشکارا با ما دشمنی ورزد، بلکه ناصبی کسی است که نسبت به شما شیعیان دشمنی می‌ورزد، در حالی‌که می‌داند شما ما را دوست دارید و از دشمنانمان بیزاری می‌جویید...» زیرا ناصبی سعی می‌کند دشمنی خود را نسبت به اهل بیت مخفی کرده تا به ناصبی‌گری متهم نشود.

ناصبی کسی است که دشمن اهل بیت پیامبر، خصوصاً حضرت علی (علیه‌السلام) است؛ افرادی مانند ابن تیمیه که دشمنی خود با اهل بیت را ابراز می‌کنند، با بیانی غیرصحیح، مطالبی را علیه پیروان اهل بیت در کتب خود آورده‌اند و هم‌فکرانشان نیز به همین صورت عمل می‌کنند؛ آنان علاوه بر تهمت‌های ناروایی که به اهل بیت پیامبر و حضرت علی (علیه‌السلام) زده‌اند، با بغض و عداوت خود نسبت به شیعیان اهل بیت پیامبر هم هرطور که دلشان بخواهد، آن مطالب را ابراز می‌دارند، و شیعیان نیز از حملات و هجمه‌ی ناجوانمردانه آن‌ها خلاصی نیافتند.
امام صادق (علیه‌السلام) درباره‌ی نصب و ناصبی، سخن زیبایی دارد و می‌فرماید: «ناصبی و دشمن ما اهل بیت کسی نیست که آشکارا با ما دشمنی ورزد، بلکه ناصبی کسی است که نسبت به شما شیعیان دشمنی می‌ورزد، در حالی‌که می‌داند شما ما را دوست دارید و از دشمنانمان بیزاری می‌جویید...»[1]
آنان سعی می‌کنند دشمنی خود را نسبت به اهل بیت (علیهم‌السلام) مخفی کرده تا به ناصبی‌گری متهم نشوند، ولی نمی‌توانند این دشمنی را نسبت به پیروان اهل بیت مخفی کنند. آنان سعی می‌کنند جایگاه اهل بیت را کم‌رنگ جلوه دهند و به پیروان اهل بیت بتازند، تا کسی سراغ اهل بیت نرود و حتی به جهت دشمنی پیروان اهل بیت، بغض اهل بیت را نیز گسترش می‌دهند.
بهترین راه مقابله منطق قرآن است که شیعه در مقابل آنها باید بی‌اعتنایی کند. خداوند می‌فرماید: «وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا.[فرقان/63] -مومنان- وقتی با جاهلان روبرو می‌شوند، به آن‌ها سلام می‌گویند و با بی‌اعتنایی می‌گذرند.»
ما هم به مصداق این آیه از قرآن، با سلامی به آن‌ها، از حقد و کینه‌های آنان نسبت به خود چشم‌پوشی کرده و به آن بی‌توجهیم؛ چقدر خوب خداوند درباره‌ی این افراد می‌فرماید: «في قُلوبِهِم مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُم عَذابٌ أَليمٌ بِما كانوا يَكذِبونَ.[بقره/10] در دل‌های آنان یک نوع بیماری و مرض است؛ خداوند بر بیماری و مرض آنان افزوده، و به خاطر دروغ‌هایی که می‌گفتند برایشان عذابی دردناک است.» تا راه رستگاری را نیابند و در عذاب مخلد الهی برای همیشه باقی بمانند.
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. «عن ابی عبدالله قال: لیس الناصب من نصب لنا اهل البیت لانّک لاتجد رجلاً یقول انا أبغض محمداً و آل محمد ولکن الناصب من نصب لکم و هو یعلم انّکم تتوالونا و انّکم من شیعتنا...» ثواب الاعمال، شیخ صدوق، منشورات شریف رضی، قم، ایران، باب عقاب من صلی و ترک الصلاه علی النبی، ص2071. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

تولیدی

إضافة تعليق جديد

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Fill in the blank.