پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اتباع احمد بصری در مواجهه با عوام، تقلید از مراجع را باطل می‌دانند. آن‌ها از این حیله برای دستیابی به اهداف شوم خود استفاده می‌کنند تا از محدود روایات برای اثبات خود احتجاج کنند. حال آن‌که احمد بن اسماعیل در کتاب التیه چنین اقرار می‌کند: «اذن فواجب المسلمین فی زمن الغیبه هی نصره الدین بتمکن نائب الامام الخاص المرسل منه او الفقیه الجامع للشرائط العادل الزاهد فی الدنیا فی حال عدم وجود نائب خاص له من بسط یده على الحکم من کل حیثیه وجهه.[1]  واجب بر مسلمانان یاری دین خدا با تمکین دادن به نائب خاص و فرستاده امام زمان است و در صورت نبود نائب خاص واجب است مسلمانان اطاعت از فقیه جامع شرایط عادل و زاهد در دنیا و در همه حالات کنند.» سؤال؛ اگر هیچ دلیلی بر تقلید ورجوع به فقها نداریم چرا احمد اسماعیل می‌گوید در نبود نائب خاص واجب است به فقیه مراجعه کرد؟ چرا احمد الحسن در همین کتاب به روایت «وأمّا من کان من الفقهاء صائناً لنفسه، حافظاً لدینه، مخالفاً لهواه، مطیعاً لأمر مولاه فللعوام أن یقلدوه [2] هر کدام از فقها که صیانت نفس دارد، از دینش محافظت می‌نماید، با هوای نفس مخالفت می‌کند و امر مولای خود (ائمه‌ی معصومین) را اطاعت می‌کند، پس بر مردم است که از او تقلید کنند.» برای اثبات حرف خود استناد می‌کند ولی اتباع وی، این روایت را رد می‌کنند؟ و در آخر؛ چرا اتباع احمد راه وهابیت که همان دشمنی با علمای شیعه است را می‌پیمایند؟

پی‌نوشت:

[1]. التیة او الطریق الی الله، احمدالحسن، متن عربی، اصدارات انصار، بی‌جا، ص 27.
[2]. همان.