پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همه‌ی شیعیان و آزادگان جهان منتظر روزی هستند، که مصلح و منجی عالم بشریت ظهور کند، تا جهان پر از عدل و داد شود و مستکبرین سیاسی و اقتصادی مواخذه شوند، و مستضعفین جهان به حقوق خود برسند. همه منتظرند که امنیت اجتماعی فراگیر شود و اثری از ناامنی، ظلم و تجاوز باقی نماند و آن روز نزدیک است، روزی که صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کند، عدل و توحید را می‌گستراند و پرچم عدالت و توحید را برمی‌افشاند.
در دولت مهدوی، عدالت به‌صورت دقیق اجرا می‌شود، به گونه‌ای که هیچ‌یک از شهروندان از امنیت و عدالت محروم نمی‌شوند، و همه‌ی جهانیان بر اساس استحقاق و قانون الهی (وحی) به حقوق خود می‌رسند.
امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید: «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا فَإِنَّهُ يَقْسِمُ بِالسَّوِيَّةِ وَ يَعْدِلُ فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ الْبَرِّ مِنْهُمْ وَ الْفَاجِر.[1] زمانی که قائم ما قیام کند، اموال و امکانات حکومتی را به‌صورت مساوی و عادلانه تقسیم می‌کند، چنان عدالتی که خوب و بد، نیکوکار و بدکردار را یکسان می‌پوشاند». قوانین و احکام اسلامی به‌طور دقیق و بر اساس واقعیت، اجرا می‌شود.
امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «لَا تَذْهَبُ الدُّنْيَا حَتَّى يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنِّي يَحْكُمُ بِحُكُومَةِ آلِ دَاوُدَ وَ لَا يَسْأَلُ بَيِّنَةً يُعْطِي كُلَّ نَفْسٍ حَقَّهَا.[2] دنیا متلاشی نمی‌شود تا این‌که مردی از ما قیام کرده و بر اساس حکومت آل داوود، قضاوت می‌کند. او بدون این‌که بینه‌ای بطلبد، حقوق افراد را بر اساس استحقاق بدهد.»
قضاوت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مانند محاکم قضائی کنونی، بر اساس شاهد و قَسَم نیست، تا برخی با اجیر کردن شاهد و قسمِ دروغ، حق دیگران را ضایع کنند، بلکه حضرت بر اساس علم غیب قضاوت می‌کند و بدون این‌که از کسی شاهد بطلبد، حقوق افراد را به آن‌ها خواهد داد.
در دولت مهدوی اگر کسی زناکار باشد، بدون این‌که شهودی بر زنای او شهادت دهند، به‌سزای کردارش می‌رسد و اگر کسی زکات ندهد، با اظهار نامه‌های تقلبی نمی‌تواند از زیر بار زکات فرار کند، بلکه حضرت بر اساس واقعیت و علم غیب قضاوت کرده و حقوق افراد را به آن‌ها خواهد داد.[3]
احکام اسلامی در آرمان‌شهر مهدوی آن‌گونه دقیق اجرا می‌شود، که برخی تصور می‌کنند حضرت دین جدیدی آورده است. به‌طوری که روایاتی دلالت دارند، بر این‌که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشريف) پس از ظهور مبارکشان، مردم را به امر جدیدی دعوت می‌نمایند، «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ دَعَا النَّاسَ إِلَى أَمْرٍ جَدِيد.[4] زمانی که قائم ما قیام می‌کند، مردم را به امر جدیدی فرا می‌خواند.»

پی‌نوشت:

[1]. ابن بابویه، علل الشرایع، کتابفروشی داوری، قم، 1385ش، ج1، ص161.
[2]. کلینی، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1407ق، ج1، ص398.
[3]. «فَإِذَا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ حَكَمَ فِيهِمَا بِحُكْمِ اللَّهِ لَا يُرِيدُ عَلَيْهِمَا بَيِّنَةً الزَّانِي الْمُحْصَنُ يَرْجُمُهُ وَ مَانِعُ الزَّكَاةِ يَضْرِبُ عُنُقَهُ.» کلینی، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1407ق، ج3، ص503.
[4]. نعمانی، الغیبه، نشرصدوق، تهران، 1397ق، ص321.

نویسنده: مجتبی محیطی