پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ صرف نظر از اظهار نظر ادیان و آیین‌های دیگر نسبت به مهدویت و ظهور منجی که البته می‌توان گفت: آن‌ها نیز به‌نوبه خود، انتظار چنین شخصی را می‌کشند، و امید برپایی جهان بدون ظلم و ستم را در خاطر خود دارند، اما ما به‌عنوان مسلمان باید نگرش متفاوتی را نسبت به دیگران داشته باشیم. وجود کلام الله مجید به‌عنوان آخرین و کامل‌ترین کتاب و دین آسمانی برای مسلمانان ایشان را به قله‌ای از علم و شناخت و معرفت می‌رساند که هیچ نیازی به پرورش افکار خرافی در عقیده خود ندارند.
مسئله ظهور منجی، به‌صورت‌ها و اشکال مختلف در بین آیات و روایات ما مسلمانان آمده است: «وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ.[قصص/5] و خواستيم بر كسانى‌كه در آن سرزمين فرو دست شده بودند منّت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم‌] گردانيم، و ايشان را وارث [زمين‌] كنيم.» که شیوه استدلال به آمدن ایشان را برای ما کاملاً منطقی و عقلانی نموده است، به گونه‌ای که همه مسلمانان با اندک تفاوتی به ظهور منجی و هدایت‌گر جامعه بشری، به‌عنوان کسی‌که بالاخره خواهد آمد و امور جهان را سر و سامان خواهد داد، معتقد هستند و از آن دفاع می‌کنند: «لَوْ لَمْ یَبْقِ مِنَ الدَّهْرِ اِلاّ یَوْمٌ لَبَعَثَ اللّه رَجُلاً مِنْ اَهْلِ بَیْتی یَمْلاَءُها عَدْلاً کما مُلِئَتْ جَوْراً.[1] اگر از عمر روزگار یک روز باقی نماند، خداوند [در آن روز] مردی از اهل بیت من را برانگیزد که عرصه زمین را لبریز از عدل کند، پس از آن‌که از ستم پر شده باشد».
حال، ما در این مقاله با توجه به مسلمان بودنمان، اصل وجود آمدن منجی و مصلح را بدیهی دانسته، و در مورد منتظران ظهور، نکاتی را مطرح می‌کنیم. آیا واقعاً ما منتظر ظهور هستیم؟ آیا ما واقعاً آماده برای جانبازی در رکاب آن مصلح جهانی هستیم؟
مگر نه این است که او برای هدایت و اصلاح جامعه جهانی می‌آید؟ و مگر نه این است که او برای این منظور قیام می‌کند؟
پس آیا ما منتظریم؟ به‌راستی منتظران ظهور، می‌بایست چه خصوصیاتی داشته باشند؟ آیا رفتار و کردار کنونی ما، با انتظار متناسب است؟
سربازان امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از پاره آهن یا فولاد، محکم‌ترند؛ از شیران دلیرتر؛ عاشق و مطیع امام (علیه السلام) هستند، بیش از کنیزی که از مولایش اطاعت می‌کند. اینان افرادی هستند که زمین به قدم‌های آنان افتخار می‌کند: «مَرَّ بی صاحبَ القائم.[2] یاور حضرت قائم از من عبور کرد». با اندک تأمل در رفتار و کردار خود می‌توان فهمید که آیا به‌راستی، زمین از اقدام ما خرسند است و یا ... .
پروردگارا توبه ما را پذیرا باش، تا در زمره منتظران درآییم.

پی‌نوشت:

[1]. ابوداود، سنن ابوداود، المکتبة العصریة، بیروت، ج4، ص107.
[2]. علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، ج52، ص334