تعارض ابن تیمیه با علمای اهل سنت در شان نزول آیه ولایت

  • 1395/02/14 - 01:04
ابن تیمیه در راستای مخالفت‌های عدیده با شیعه، در مورد شان نزول آیه ولایت با علمای اهل سنت نیز، مخالفت کرده است. علمای اهل سنت نزول این آیه را در حق امام علی (علیه السلام) می‌دانند اما ابن تیمیه، این شان نزول را دروغ می‌داند و برای این حرف خود، ادعای اجماع می‌نماید. در این تحقیق به بررسی این مسئله می‌پردازیم.

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آیات مورد استناد شیعه برای ولایت و امامت امام علی (علیه السلام) آیه‌ی «إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اَللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا اَلَّذِينَ يُقِيمُونَ اَلصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ اَلزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ.[مائده/55] سرپرست و دوست شما، فقط خدا و رسول اوست و مؤمنانی [مانند علی بن ابی‌طالب‌اند] که همواره نماز را برپا می‌دارند و درحالی‌که در رکوعند [به تهی‌دستان] زکات می‌دهند.» می‌باشد.
پیرامون آیه مذکور شبهاتی وارد شده است که محققين، هر یک به سهم خود از آن جواب داده‌اند.[1]
شیعه با توجه به روایاتی که در مورد شأن نزول این آیه وجود دارد، مصداق آن را امام علی (علیه السلام) می‌داند. در روایات مختلف، نزول آیه را مربوط به داستان صدقه دادن امام علی (علیه السلام)، انگشتر خود، در حال رکوع می‌داند، اما ابن تیمیه در قرن هشتم، در مورد شان نزول این آیه با نظر عالمان اسلامی، مخالفت نموده و ادعای اجماع، در مورد کذب بودن این شأن نزول را کرد.[2]
هم‌چنین او قائل است افرادی چون طبری، بغوی، ابن ابی‌حاتم این حدیث را نقل نکرده‌اند؛ اما با بررسی‌های به‌عمل‌آمده، ثابت شد که اجماعی که ابن تیمیه ادعای آن کرده است یک اجماع ساختگی است، بلکه با رجوع به کتب اندیشمندان اهل سنت خلاف اجماع ادعایی ابن تیمیه ثابت می‌شود.[3]
در مورد ادعای ابن تیمیه در مورد عدم نقل حدیث توسط طبری، ابن ابی‌حاتم و بغوی، باید گفت: او در این زمینه اشتباه کرده است؛ زیرا همه این افراد حدیث مذکور را نقل کرده‌اند.[4] در پایان باید گفت: آیه مذکور به‌اتفاق اکثر علمای اهل سنت و شیعه[5] در مورد امام علی (علیه السلام) است و این آیه به‌روشنی امامت و ولایت ایشان را ثابت می‌کند و رد ابن تیمیه، بی‌پایه و اساس است.

پی‌نوشت:

[1]. شبهات آیه ولایت
[2].ابن تیمیه، احمد، منهاج السنه النبویه، بی‌جا، جامعه الامام محمد بن سعود، چاپ اول، 1406ق،  ج 7، ص م-10.
[3]. دراین‌باره رجوع شود به کتاب المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، نوشته ابن عطیه اندلسی، بیروت، دارالکتب، چاپ اول، 1422 ق، ج 2، ص 209 و جامع البیان فی تاویل القران، محمد بن جریر طبری، بیروت، دارالمعرفه، اول، 1412 ق، ج 6، ص 187.
[4]. صفدی، الوافی بالوفیات، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1420 ق،  ج 7، ص 307، ترجمه 3299. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، بیروت، دارالمعرفه، اول، 1412 ق، ج 6، ص 186 و بغوی، حسین بن مسعود، معالم التنزیل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، اول، 1420 ق،  ج 2، ص 47.
[5]. رجوع شود به مجله سلفی‌پژوهی، ش1، قم، دار‌الاعلام، 1394، مقاله تعارض ابن‌تیمیه با اهل سنت در مورد شأن نزول آیه‌ی ولایت، قاسمی، ابوالفضل.

تولیدی

دیدگاه‌ها

سلام سر حرفم ومنظور از سوالم این نیس ک بخوام بحثی رو شروع کنم ن،تا جایی ک من شنیدم حضرت علی(رض)یکی ازاون افرادی بودند ک وقتی به انجام فریضه نماز مشغول میشدند آنقدر با خدامشغول میشدند ک انگار در دنیا نبودندو حتی من شنیدم ک ایشان در جنگی خیلی سخت تیر خورده ک طبیبان ب هیچ وجه قادر به خارج کردن تیر از بدنشان نبودند،تا این ک پیشنهاد شد هروقت علی(رض)به نماز مشغول شد اقدام ب خارج کردن تیر کنند،حالا شما میگی حضرت علی(رض)درموقع نماز و درحین رکوع حواسش از خداپرتو ب مسکین جلب شده و صدقه داده؟؟؟؟؟؟؟

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.