پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ گرچه اساس و بنیان عقاید وهّابیت توسط ابن تیمیه در قرن هشتم هجری قمری. پایه‌ریزی و چند قرن پس از آن توسط محمّد بن عبدالوهّاب عملیاتی و پی‌گیری شد، اما آنچه در سال‌های اخیر این روند را شدّت بخشید حرکتی بود که به سرکردگی یکی از مفتی‌های وهّابی حجاز و با حمایت پانزده تن از مفتی‌های وهّابی شهر مدینه منوّره در قرن چهاردهم هجری اتفاق افتاد و فتاوای این گروه باعث گردید تخریب و انهدام آثار و شعائر اسلامی با سرعت و شدّت هرچه بیشتر دنبال و مقدمه‌ای برای صدور فتاوای دیگر مفتیان افراطی وهابی در تکفیر و کشتار شیعیان گردد. مرحوم علّامه محمّد جواد بلاغی در کتاب «الردّ علی الوهابیة» می‌نویسد: «در برخی روزنامه‌ها[1] آمده بود: در ماه مبارک رمضان، شیخ عبداللّه بن بلیهد، قاضی القضات وهّابی حجاز، شهر مکّه را به قصد مدینه منوّره ترک گفت. وی در جمع علمای شهر مدینه پیرامون مسائل مختلفی به گفتگو نشست و در پایان، نظر آنان را پیرامون متنی که موضوع آن از قرار زیر است خواستار شد.
«بسم اللّه الرحمن الرحیم نظر و فتوای علمای شهر مدینه منوره  که خداوند فهم و علم آنان را افزون نماید، در مورد ساخت بنا بر فراز قبرها و مسجد قرار دادن آن اماکن چیست؟ و اگر چنین اقدامی جایز نبوده و عملی ممنوع و مورد نهی شدید می‌باشد آیا می‌توان از نماز گزاردن در این‌گونه اماکن ممانعت به عمل آورد و آن‌جا را تخریب نمود؟ آیا اگر چنین بنایی در جاهایی همچون قبرستان بقیع مانع بهره‌برداری از زمین‌های موجود در آن گردد باید نماز خواندن در این‌گونه اماکن منع گردیده و ساختمان تخریب گردد؟ و آیا در چنین صورتی این کار به عنوان غصب به شمار آمده و لازم می‌باشد که غصب صورت گرفته، بر طرف گردد؟ چون در این صورت به صاحبان حق، ظلم روا داشته شده و از آنچه استحقاق آن را داشته، منع گردیده‌اند. آیا کارهایی که توسط افرادی جاهل در کنار ضریح‌های موجود در قبرستان بقیع صورت می‌گیرد از قبیل دست کشیدن به ضریح، دعاء کردن، انجام نذورات و روشن کردن چراغ در آن مکان جایز می‌باشد؟ آیا کارهایی که در کنار حجره پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) صورت می‌گیرد از قبیل رو کردن به آن مکان به هنگام دعا و غیر دعا، طواف کردن به دور آن، بوسیدن و دست کشیدن به آن مکان چه حکمی دارد؟ و یا آیا آنچه در مسجد نبوی صورت می‌گیرد از قبیل درخواست رحمت و یا ذکر گفتن بین اذان و اقامه قبل از فجر و یا روز جمعه جایز می‌باشد؟ خداوند به شما خیر عطا فرماید! در موارد فوق فتوای خود را به همراه دلایل مورد استناد خود بیان فرمایید. امیدوارم در موضوعات علمی همچنان ملجاء و پناه عموم مردم باشید.» و امّا جوابی که از سوی علمای مدینه به سؤالات فوق داده شد از این قرار است:
«همه علما بر این مطلب اجماع دارند که بنا کردن ساختمان به روی قبور ممنوع است؛ چرا که احادیث صحیح السندی در منع چنین کاری وارد شده و گروه زیادی از علما به وجوب تخریب چنین اماکنی فتوا داده[2][3][4] و فتوای خویش را به روایتی از علی بن ابی‌طالب مستند دانسته‌اند که خطاب به ابوالهیّاج گفته است: «آیا تو را برای کاری که پیامبر اکرم مرا برای انجام آن مامور ساخت، اعزام نکنم؟ پیامبر به من امر فرمود: هیچ تمثالی را به جای مگذار و همه آن‌ها را از بین ببر! هر قبری را که از زمین بر آمده را با زمین هم‌سطح کن!» در نقد این روایت باید گفت که اين روايت فقط در کتب اهل سنت آمده است و به همين جهت براي شيعه حجت نمي باشد؛ همچنین این حدیث را مسلم روایت نموده است.[5] همچنین مسجد قرار دادن قبور، نمازگزاردن و روشن کردن چراغ در آن اماکن، مطلقا ممنوع می‌باشد و علّت آن هم حدیثی است که ابن عباس روایت کرده است: « پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) زائران قبور کسانی که بر فراز قبور چراغ روشن می‌نمایند را لعن فرموده است.» این روایت را صاحبان سنن روایت نموده‌اند.[6] همچنین برخی رفتارها که توسط مشتی افراد جاهل در کنار ضریح‌ها سر‌می‌زند، از قبیل دست کشیدن به ضریح، انجام قربانی و نذورات به منظور تقرّب جستن به سوی آنها و نیز دعا کردن برای نزدیکان و اعضای خانواده خویش در آن مکان، اعمالی حرام و از نظر شرعی ممنوع می‌باشد که به هیچ‌وجه انجام آنها جایز نمی‌باشد. همچنین بهتر است از رو کردن به سوی حجره پیامبر و دعا نمودن در آن مکان نیز خودداری شود. چرا که بهترین مکان برای توجّه و روکردن به سوی آن، جهت قبله است. امّا طواف نمودن گرد حجره پیامبر و دست کشیدن به آن و بوسیدن آن مطلقا ممنوع می‌باشد. همچنین ذکر گفتن و درود و صلوات فرستادن در اوقات مذکور ممنوع می‌باشد چنان‌که این موارد در احادیث روایت شده است. این تمام آن چیزی بود که در محدوده علم ناقص ما می‌گنجید.» متن فوق با امضای 15 تن از علمای شهر مدینه منوره مهر گردیده است. آن‌گاه همان روزنامه (ام القری) در حاشیه خبر فوق آورده بود: «دستگاه‌های حکومتی به زودی احکام دینی ذکر شده را به اجرا خواهند گذارد؛ خواه مردم، خوش بدارند یا ندارند!»[7]

پی‌نوشت:

[1]. روزنامه «أم القری، شماره 69، تاریخ 17 شوّال 1344 هجری قمری.
[2]. کلیک کنید...
[3]. کلیک کنید...
[4]. کلیک کنید...
[5]. صحیح مسلم، مسلم، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 2، ص 666.
[6]. سنن النسائی الکبری، نسائی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 1، ص 657.
[7]. روزنامه «أم القری، شماره 69، تاریخ 17 شوّال 1344 هجری قمری.