پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابن تیمیه در کتاب خود درباره عدم مشروعیت زیارت قبور، دعا و نماز در نزد قبور به این حدیث تمسک می‌کند: «اللهمَّ لاَ تَجْعَلْ قَبْرِي وَثَنًا يُعْبَدُ اشْتَدَّ غَضَبُ الله على قَوْمٍ اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِد.[1] خداوندا، قبر من را به صورت بتی که پرستش شود، قرار مده. غضب خداوند بر قومی که قبرهای پیامبرانشان را مسجد قرار دادند، شدید است» و می‌گوید: «صحابه و تابعین هرگز این کار را انجام نداده‌اند و این کار بدعت است».
اما در نقد این گفتار ذکر چند نکته الزامی است.
نکته اول: این روایت در چندین کتب اهل سنت وارد شده است.[2] پس فرض را بر این می‌گذاریم که روایت از نظر سندی درست باشد.
نکته دوم: آن‌چه در روایت نکوهش شده است این است که قبر به صورت بتی در آید که پرستش شود پس زیارت قبور اگر به این نیت نباشد اشکالی ندارد. ضمن این‌که بسیاری از علمای اهل سنت قائل به مشروعیت زیارت قبور هستند.[3]
نکته: این روایت حتی نماز خواندن در کنار قبور اولیای الهی را نفی نمی‌کند. درباره مشروعیت نماز خواندن در کنار قبور الهی همین بس که قرآن به زائران خانه خدا دستور مى‌دهد كه در مقام ابراهيم(علیه السلام) نماز بگزارند. «وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِيمَ مُصَلًّى [بقره/125] هنگامى كه خانه كعبه را محل بازگشت و مركز امن و امان براى مردم قرار داديم! و (براى تجديد خاطره،) از مقام ابراهيم، عبادتگاهى براى خود انتخاب كنيد!»
نتیجه: سستی گفتار ابن تیمیه درباره عدم مشروعیت زیارت قبور، دعا و نماز در نزد قبور آشکار شد.

پی‌نوشت:

[1]. ابن تيميه، كتب ورسائل وفتاوى ابن تيمية في الفقه ج 24 ص 328، دار النشر : مكتبة ابن تيمية، الطبعة : الثانية، تحقيق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي
[2]. مالک بن انس، موطأ مالك  ج 1 ص 172 ، دار النشر : دار إحياء التراث العربي، مصر ، تحقيق : محمد فؤاد عبد الباقي و.......
[3]. مشروعیت زیارت قبور اولیای الهی.