پایگاه جامع فرق،‌ ادیان و مذاهب_ مسیحیان معتقدند: آمرزش گناهان، از صفات ذاتی خداست. و این صفات ذاتی در هیچ کس جز خود خدا هبوط نمی‌کند. جز او هیچ کس نمی‌تواند گناهان ما را بیامرزد. خداوند این قدرت را به هیچ کس نداده و نمی‌دهد. ولی مسیح چنین کرد، پس نتیجه می‌گیریم عیسی مسیح، خداوند است. زیرا مغفرت و درگذشت از گناهان صفتی است كه مختص به خدا است و احدی حق ندارد ادعا كند كه می‌تواند گناهان ديگران را ببخشايد.

یکی از شاهد مثال‌های مسیحیان فقرات زیر از کتاب مقدس است: «پـس‌ به‌ كشتـی‌ سوار شده، عبور كرد و به شهر خویش‌ آمد. ناگاه‌ مفلوجی‌ را بر بستر خوابانیده، نزد وی‌ آوردند. چون‌ ایشان‌ را دید، مفلوج‌ را گفت‌: «ای‌ فرزند، خاطر جمع‌ دار كه‌ گناهانت‌ آمرزیده‌ شد.» آنگاه‌ بعضی‌ از كاتبان‌ با خود گفتند: «این شخص‌ كفر می‌گوید.» عیسی‌ خیالات‌ ایشان‌ را درک نموده، گفت‌: «از بهر چه‌ خیالات‌ فاسد به خاطر خود راه‌ می‌دهید؟ زیرا كدام‌ سهل‌تر است، گفتن‌ اینكه‌ گناهان‌ تو آمرزیده‌ شد یا گفتن‌ آنكه‌ برخاسته‌ بخرام [برخیز و راه برو]؟ لیكن‌ تا بدانید كه‌ پسر انسان‌ را قدرت‌ آمرزیدن‌ گناهان‌ بر روی‌ زمین‌ هست‌» آنگاه‌ مفلوج‌ را گفت‌: «برخیز و بستر خود را برداشته، به‌ خانه‌ خود روانه‌ شو!» در حال‌ برخاسته، به‌ خانه‌ خود رفت! و آن‌ گروه‌ چون‌ این‌ عمل‌ را دیدند، متعجّب‌ شده، خدایی‌ را كه‌ این‌ نوع‌ قدرت‌ به‌ مردم‌ عطا فرموده‌ بود، تمجید نمودند».[1]

پاسخ:

دقت کنید مسیح می‌فرماید: «لیكن‌ تا بدانید كه‌ پسر انسان‌ را قدرت‌ آمرزیدن‌ گناهان‌ بر روی‌ زمین‌ هست»؛ و سپس بلافاصله حاضرین، خدایی که این قدرت (غفران گناهان) را به مردم (مسیح) بخشیده را تمجید کردند و باور حاضرین زمان مسیح این بوده که این سلطه از جانب خداست. پس حضرت عیسی این کار را مستقیم به خود نسبت نمی‌دهد. همه می‌دانیم برای خدا محال نیست چنین قدرتی را به یک بنده محبوب خود عطا کند که گناه یک نفر را بیامرزد و نه تنها خدا بلکه یک پدر مهربان هم می‌تواند به فرزندش این اجازه را بدهد که بدهکارانی که فرزندش بخواهد بدهی‌هایشان را ببخشد و اسم آن‌ها را از دفتر بدهکاران خط بزند و یقیناً خدا نسبت به مسیح مهربان‌تر از یک پدر نسبت به پسرش می‌باشد. خود مسیح هم می‌گوید برای پسر انسان سلطه‌ای است و مسیح این سلطه را از خدا دریافت کرده است: «به راستی به شما می‌گویم كه پسر هیچ کاری را نمی‌تواند از پيش خودش انجام دهد بلكه می‌بیند هر چه كه پدر كرد او هم همان كار را می‌کند»[2].

و خود مسیح هم چنین ادعایی ندارد که مستقلاً این سلطه را دارد و همه را از طرف خدا می‌داند. پطرس با صراحت بیان می‌دارد: «ای مردان اسرائیلی به این سخنان گوش دهید. عیسی ناصری مردی بود که مأموریتش از جانب خدا به وسیلۀ معجزات و شگفتی‌ها و نشانه‌هایی که خدا توسط او در میان شما انجام داد به ثبوت رسید، همان طوری که خود شما خوب می‌دانید».[3] طبق آموزه‌های كتاب مقدس، خدا بی‌نياز از همگان است و قدرت خويش را از كسی نگرفته است: «هر چه هست از خداست؛ وجود همه چیز به قدرت او وابسته است و همه چیز برای شکوه و جلال اوست. ستایش بی پایان بر او باد! آمین».[4]

و حضرت مسیح به صراحت بیان می‌کند که قدرتش را از خداوند متعال گرفته است:‌ «عیسی گفت: من به شما گفته‌ام اما شما باور نمی‌کنید. کارهایی که بنام پدر انجام می‌دهم بر من شهادت می‌دهند».[5] و خود هیچ استقلالی ندارد: «عیسی در جواب آنان گفت: یقین بدانید که پسر نمی‌تواند از خود کاری انجام دهد مگر آنچه می‌بیند پدر انجام می‌دهد. هر چه پدر می‌کند پسر هم می‌کند».[6] حضرت عیسی اراده خود را در طول اراده الهی بیان می‌دارد: «او به من اختيار داده است تا گناهان مردم را داوری كنم و اما من پيش از آنكه كسی را محاكمه نمايم، نخست با پدرم مشورت می‌کنم. هرچه خدا به من دستور دهد، همان را انجام می‌دهم، از اين جهت محاكماتی كه من می‌کنم كاملاً عادلانه است، زيرا مطابق ميل و اراده خدايی است كه مرا فرستاده، نه مطابق ميل خودم.»[7]

در اینجا خود مسیح (علیه‌السلام) تصریح دارد که خدا به او قدرت بخشش گناهان را داده و باز هم این خداست که تعیین می‌کند چه کسی قابل آمرزش است و مسیح (علیه‌ السلام) فقط بر طبق فرمان خدا عمل می‌کند. اگر عیسی (علیه‌ السلام)، خدا بود دیگر چرا باید این قدرت را کسی به او ببخشد او خود ذاتاً توان این را باید می‌داشت که گناهان را ببخشد؟

پی‌نوشت:

[1]. متی 9: 1-8.
[2]. یوحنا 5: 19.
[3]. اعمال رسولان 2: 22.
[4]. رومیان 11:‌36.
[5]. یوحنا 10: 25.
[6]. یوحنا 5: 19.
[7]. یوحنا 5: 30.