پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسیحیان مدعی‌اند، عیسی (علیه‌السلام) به صلیب کشیده شده است. آنان بر این ادعای خود دلایلی نیز ذکر کرده‌اند. دلایل نقلی مسیحیان برای غیر مسیحیان به‌خصوص مسلمانان، نمی‌تواند حجت باشد؛ چراکه استحاله دور بر هر عاقلی مشخص و واضح است. حال اینکه اساسی‌ترین اعتقاد مسیحی را، متون خود مسیحیان اثبات می‌کند و این دور (دور منطقی) است. پس آنان به ناچار باید به دلیل عقلی استناد کنند. مسیحیان نیز بر این حقیقت اذعان داشته و همواره درصدد این بودند که دلایل عقلی بر اثبات افسانه‌ی صلیب از خود ارائه دهند؛ اما به‌راستی این دلایل عقلی‌ که آنان ارائه داده‌اند، در اثبات ادعایشان تا چه اندازه تواناست؟ تتبع و تفکر در دلایل عقلی آنان، پرده از این حقیقت تلخ برمی‌دارد که دلایل عقلی آنان، قادر به اثبات ادعایشان مبنی بر به صلیب کشیده شدن مسیح، نیست.

ازجمله مهم‌ترین دلیل عقلی مسیحیان جهت اثبات ادعای خود این است که اگر کسی دیگر به جای عیسی (علیه‌السلام) مصلوب شد، چرا هنگام به صلیب کشیده شدن از خود دفاع نکرد و نگفت که من مسیح نیستم. در رد این دلیل باید گفت که عبارتی در انجیل لوقا آمده است که خلاف ادعای آنان را اثبات می‌کند. در انجیل لوقا چنین آمده است: «گفتند، اگر تو مسیح هستی به ما بگو. او به ایشان گفت، اگر به شما گویم مرا تصدیق نخواهید کرد؛ و اگر از شما سؤال کنم جواب نمی‌دهید و مرا رها نمی‌کنید. لیکن بعد از این پسر انسان به‌طرف راست قوّت خدا خواهد نشست. همه گفتند، پس تو پسر خدا هستی؟ او به ایشان گفت، شما می‌گویید که من هستم».[1] شخصی که به صلیب کشیده شده، چون می‌دانست که آنان حرفش را قبول نمی‌کنند و او را رها نخواهند کرد، ترجیح داد تا بیهوده از خود دفاع نکند و ساکت بماند؛ و از طرفی حتی اعتراف نمی‌کند که او مسیح است؛ می‌گوید این حرفی است که شما می‌گویید، حتی حرف آن‌ها را هم تصدیق نمی‌کند و نمی‌گوید من همانی هستم که شما می‌گویید.
بنابراین این دلیل آن‌ها ادعایشان را ثابت نمی‌کند.

از دیگر دلیلی که مسیحیان ارائه داده‌اند این است که شاهدانی از نزدیک به صلیب کشیده شدن عیسی (علیه‌السلام) را مشاهده کرده و شهادت داده‌اند که مصلوب همان مسیح بوده است: «و پای صلیب عیسی، مادر او و خواهر مادرش، مریم زن کَلوُپا و مریم مَجْدَلِیّه ایستاده بودند. چون عیسی مادر خود را با آن شاگردی که دوست می‌داشت ایستاده دید، به مادر خود گفت، ای زن، اینک، پسر تو».[2] مردود بودن این دلیل آنان نیز واضح و روشن است؛ چراکه به این حرف جز یوحنا که در این آیه مسیح به او اشاره کرده و خود او یکی از شاهدان است، کسی اقرار نکرده است. بلکه نظر بقیه اناجیل، مخالف حرف یوحنا بوده و قائل‌اند که کسی از نزدیک به صلیب کشیده شدن عیسی (علیه‌السلام) را ندیده است. «و در آنجا زنان بسیاری که از جلیل در عقب عیسی آمده بودند تا او را خدمت کنند، از دور نظاره می‌کردند»،[3] و در جای دیگر چنین آمده است: «و جمیع آشنایان او از دور ایستاده بودند، با زنانی که از جلیل او را متابعت کرده بودند تا این امور را ببینند».[4] این آیات روشنگر این مطلب است که هیچ‌یک از یاران و پیروان مسیح از نزدیک شاهد به صلیب کشیده شدن وی، نبوده‌اند.

دیگر دلیل عقلی که در اثبات ادعای خود ارائه کرده‌اند این است که به صلیب کشیده شدنِ کسی دیگر به جای مسیح، خلاف حکمت خداست و این قبیح است که یک مسکین بینوا بی‌دلیل به جای او به صلیب کشیده شود. بطلان استدلال بر این دلیل نیز با جواب‌های حلی و نقضی به وضوح مشخص است. در جواب این استدلال آنان باید گفت که اولاً یهودای اسخریوطی کسی که به صلیب کشیده شد، بی‌گناه نبوده بلکه او به عیسی (علیه‌السلام) خیانت کرده و سزاوار مجازات بوده است. ثانیاً اگر به صلیب کشیده شدن شخص خائن را مخالف حکمت خدا بدانیم، پس چگونه می‌توانیم بپذیریم که عیسی (علیه‌السلام) فدای گناه دیگران شده و به صلیب کشیده شده است؟! در حالیکه عیسی (علیه السلام) کاملاً بی‌گناه بود! چرا او باید به جای گنهکاران فدا شود؟

این سه دلیلی که ذکر شد، از مهم‌ترین دلایل عقلی است که مسیحیان ارائه داده‌اند و همان‌طور که مشاهده شد، هیچ‌کدام از آن سه نمی‌تواند ادعای آنان را ثابت کند؛ و عاقلانه‌ترین راه به‌یقین این است که به قرآن رجوع کرده و حقیقت امر را از لسان پروردگار عالمیان جویا شوند که می‌فرماید: «وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفي‏ شَكٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلاَّ اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقيناً [نساء/ ۱۵۷] و هم از این رو كه گفتند: ما مسيح عيسى بن مريم رسول خدا را كشتيم، درصورتی‌که او را نه كشتند و نه به دار كشيدند بلكه امر بر آن‌ها مشتبه شد و همانا آنان كه درباره او عقايد مختلف اظهار داشتند از روى شك و ترديد سخنى گفتند و عالم به او نبودند جز آنكه از پى گمان خود مى‏‌رفتند و به طور يقين مسيح را نكشتند».

پی‌نوشت:

[۱]. ترجمه‌ی قدیم انجیل لوقا ۲۲: ۶۷ -۷۰.
[۲]. ترجمه‌ی قدیم انجیل یوحنا ۱۹: ۲۵،۲۶.
[۳]. ترجمه‌ی قدیم متی ۲۷: ۵۵، مرقس ۱۵: ۴۰.
[۴]. ترجمه‌ی قدیم انجیل لوقا ۲۳: ۴۹.