زرتشت و باستان‌گرایی
زرتشتیان تا همین مدتی پیش، هم گاو، هم گوسفند و هم بز قربانی می‌کردند. اما چون گاو در آیین زرتشتی مقدس است (چون بنا بر باور اوستا، جهان از روح گاو خلق شده) پس به دستورِ مانکجی لیمجی هاتریا (رهبر بزرگ زرتشتیان در قرن 19 میلادی) از آن پس زرتشتیان فقط گوسفند و بز قربانی می‌کنند.
در شریعت زرتشتی، آزار رساندن به بسیاری از جانداران و کشتنِ آنان کردار نیک محسوب می‌شود! برای نمونه در باور زرتشتی، در کالبد سگ آبی، روح مقدسی وجود دارد و بنا بر اوستا، وندیداد، فرگرد 14، بند 5-6، اگر کسی یک سگ آبی را بکشد، باید دَه هزار مورچه، ده هزار لاک‌پشت، ده هزار مار، ده هزار قورباغه، ده هزار کرم خاکی، ده هزار مگس و ... را بکُشد تا گناهش آمرزیده شود! حال خود قضاوت کنید که اگر دین زرتشتی همچنان در ایران قدرت می‌داشت، آیا اثری از طبیعت و اکوسیستم باقی می‌ماند؟!
اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست. از آن جمله می‌توان به اوستا، تیر یَشت، بند 58 اشاره کرد که در آن، اهورامزدا به زرتشتیان دستور می‌دهد که در راه خدا، گوسفند قربانی کنید. اما هیچ دشمن و هیچ بدکاری حق ندارد که از این گوسفند قربانیِ نذری بخورد.
باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی کاملاً مرسوم بوده و هست. برای نمونه در یسنا، هات 11، بند 4 قربانی گوسفند در راه اهورامزدا کرداری نیک شمرده شده است و استاد ابراهیم پورداود (پدر اوستاشناسی ایران) نیز اشاره کردند که این پاره از اوستا، دقیقاً به معنی قربانی کردنِ گوسفند (به دست ایمان‌داران زرتشتی) است.
حتی در نگاه دکتر شِروو، که استاد دانشکدهٔ زبان‌ها و تمدن خاور نزدیکِ دانشگاه هاروارد ایالات متحده امریکاست، زرتشت طبق متن اوستا، نخستین کسی است که از سوی اهورامزدا مأمور به قربانی کردنِ حیوانات شد. بنا بر ترجمه ایشان، زرتشت اعلام می‌دارد که حاضر است همه چیز را برای اهورامزدا قربانی کند.
باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی کاملاً مرسوم بوده است. از آن جمله می‌توان به نقوش برجسته استخر فارس اشاره کرد که در آن، تصوير مُغ (موبد)ى كه بزغالهاى را براى قربانى مىبرد، ديده مىشود.
قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ هخامنشی کاملاً مرسوم بود. از آن جمله می‌توان به خشایارشا اشاره کرد که طبق اسناد تاریخی، بیش از هزار گاو قربانی کرد.
قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست. از جمله می‌توان به وَرَهرام‌یَشتِ اوستا اشاره کرد که در آن، اهورامزدا به زرتشت دستور می‌دهد که گوسفندی سفید گرفته، ذبح کند و پیروان خود را بر آن مهمان کند.
قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ هخامنشی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست. آنچنانکه کمبوجیه دوم، برای قبر پدر خود (کورش کبیر) هر روز یک گوسفند و هر ماه یک اسب قربانی می‌کرد و این رسم همچنان تا 200 سال ادامه داشت!
هر ساله به عید اَضحی (عید قربان) که نزدیک می‌شویم، برخی روشنفکر‌نمایان، ژست دفاع از حقوق حیوانات برمی‌دارند و ذبح گوسفند و تقسیم گوشت آن بین فقرا و نیازمندان را رفتاری وحشیانه و غیرانسانی می‌نامند! گذشته از بهانه‌های بنی اسرائیلی این جماعت حُقه‌باز، اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست.
نشریه زرتشتی هُمازور، علیرغم تلاش موبدان زرتشتی برای مخفی نگه داشتنِ حقیقت، خواسته یا ناخواسته لب به اعتراف گشود و از رسم و رسومات بت‌پرستی در این آیین سخن گفت. به ادعای موبدان زرتشتی، نذر و قربانی و بوسیدن نیایشگاه و... از آیین‌های بت‌پرستی است! اما طبق گزارش نشریه همازور، موبدان و زرتشتیان خود بیش از دیگران به این رفتارها مبتلا هستند.
نشریه زرتشتی همازور می‌گوید که قربانی کردن، از آیین‌های بت‌پرستی است! از سویی، بزرگان و ناموَران ایران (از قبیل جمشید و هوشنگ و کی‌گشتاسپ و...) را در زمره کسانی می‌خواند که حیوانات را برای ناهید (آناهیتا، یا همان خدای آب) قربانی می‌کردند... قضاوت با خردمندان!
به گفته گزنفون، کورش پس از قربانی کردن حیوانات، رو به خدایان چنین گفت: «سپاسگزارم از اينكه به واسطه رودههاى قربانى، آيات آسمانى و فال‌ها به من نموديد، كه چه بايد بكنم و از چه چيزها دوری جویم. مخصوصاً از اينكه هيچ گاه از يارى خودتان مرا محروم نکردید...».
هردوت (Herodotus) تاریخ‌نگار بزرگ یونانی که هم‌عصر هخامنشیان بود، می‌نویسد که کورش دوم (یا همان کورش کبیر) پیش از جنگ، تمام گله بز و همه گوسفندها و گاوهای پدر خود را گردآورد و در آنجا سر بُرید. سپس مهمانی بزرگی ترتیب داد و یاران خود را بر سر سفره نشاند.