یکی از شبهاتی که از سوی وهابیون مطرح شده آن است که آیا رسول خدا (ص) و امیرمؤمنان (ع) اطلاع ازعهدشکنی مسلمانان و اصحاب خود داشتند؟ و در صورتی که اطلاع داشتند، چرا امر امامت توسط رسول خدا (ص) ابلاغ شد؟ در پاسخ باید گفت: پیامبر (ص) و امیرمؤمنان (ع) از نقض عهد و بیعت اطلاع داشتند، اما وظیفه الهی ایجاب می‌کرد که پیامبر (ص) به دستور خدای متعال ابلاغ امامت و خلافت را انجام دهند.

ابن تیمیه مدعی است که آیه ابلاغ، قبل از حجة الوداع نازل شده است. اما در مقابل این ادعا می‌گوییم بر فرض صحت این ادعا این امکان وجود دارد که برای یک آیه چندین شأن نزول وجود داشته باشد؛ همچنین باید گفت که در منابع معتبر اهل سنت آمده است که این روایت در روز غدیر نازل شده است.

یکی از شبهاتی که از سوی مفتیان وهابی مطرح شده، تعاملات و مساعدتهای امیرالمؤمنین (ع) به خلفای سه گانه اهل سنت است. وهابیون با استناد به روایتی از منابع شیعه ادعا می کنند، بارها امیرالمؤمنین (ع) به خلفای سه گانه یاری می‌رسانند و این دلیل بر قانونی و شرعی بودن خلافت آنان است؛ در پاسخ گفته می‌شود، یکی از وظایف امام راهنمایی و کمک رسانی به مسلمانانی است که حاکم غاصب بر آنان حکومت دارد.

وهابیون در سخنی بی اساس مدعی شده اند، اگر امیرالمومنین (ع) خود را خلیفه بعد از پیامبر (ص) می دانستند، چگونه به این مقام خود احتجاج نکرده است؟! با بررسی منابع معتبر اهل سنت، نمونه هایی شاخص از احتجاجات حضرت به خلافتشان وجود دارد که به عنوان نمونه احمد بن حنبل در کتاب مسند خود به احتجاج امیرالمؤمنین (ع) در مقابل اصحاب پیامبر (ص) و تأیید آنان بر خلافت و ولابت ایشان اذعان می‌کند.

کسى از همه چیز با خبر است که در هر مکان و هر زمانى حاضر و ناظر باشد و او تنها ذات پاک خدا است و غیر او که وجودش محدود به زمان و مکان معینى است، طبعاً نمى‌ تواند از همه چیز باخبر باشد، ولى هیچ مانعى ندارد که خداوند قسمتى از علم غیب را که مصلحت مى‌ داند و براى تکمیل رهبرى رهبران الهى لازم است در اختیار آنها بگذارد که آن را علم غیب بالذات نمى‌‌گویند، بلکه علم غیب بالعرض و به تعبیر دیگر یادگیرى و تعلّم از داناى غیب است.

در شبکه ماهواره ای وهابیت، شبهه کردند که امامت در شیعه الهی نیست و امامان از قبل مشخص نبودند؛ برای اثبات این ادعا، روایتی را تحریف کردند که زراره پس از امام صادق (ع) فرزند خود را به مدینه فرستاد تا از امام جدید آگاهی بیابد؛ در حالیکه زراره امام هفتم را می‌شناخت و می‌خواست کسب تکلیف کند که می‌توان امامت امام کاظم (ع) را اظهار کرد یا باید تقیه کرد.