لعن خداوند
روایتی در صحیح بخاری آمده است که پیامبر اکرم پس از یک واقعه، به مسجد رفت و خطبه‌ای خواند و در آن خطبه فرمود: «فاطمه پاره تن من است، هر که او را بیازارد، مرا آزرده است.» که علنی کردن این مطلب، نشان از اهمیت رضایت حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) است و هشدار به مسلمانان از ناراضی نمودن حضرت زهرا.
احمد بن حنبل پیشوای یکی از مذاهب فقهی اسلامی است، نمونه‌ای از کارهای وی که خلاف دستورات قرآن است این است که وی حاضر به لعن کسانیکه قرآن آنها را لعن می‌کند نشد، که این موضوع بر همگان آشکار می‌شود که هر کس از کسانیکه در خلاف مسیر بودیت باشند، تبعیت کند، راهی جز گمراهی و ضلالت را انتخاب نکرده است.
در روایتی تکان دهنده، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عوامل لعن خدا و رسولش و پیامبران الهی دیگر را بر‌می‌شمرد. در این روایت شش گروه از انسان‌ها هستند که مورد لعن خدا و رسولش و پیامبران دیگر الهی قرار می‌گیرند. با جستجو در تاریخ و بررسی برخی روایات، به افرادی بر می‌خوریم که جزو مصادیق این روایت هستند.