برای درک حقایق و حوادث تلخ تاریخی، دشمن شناسی و جریان شناسی آن برهه از تاریخ ضروری می باشد. با نگاه و بررسی تطبیقی به احوالات و رشادت‌ها و گفتارهای حضرت علی (علیه السلام) قبل از جریان شورای سقیفه و نسبت به بعد از بیعت، می‌توانیم فلسفه صبر حضرت، در برابر دستان ریسمان بسته و حق غصب شده و فدک از دست رفته را درک کنیم.

ماجرای فدک ار جمله حوادث تلخ تاریخ اسلام است که هرگز از اذهان پاک نخواهد شد. تا قبل از وفات رسول خدا هیچ صحابه ایی به ملکیت حضرت زهرا نسبت به فدک اعتراضی نکردند و همگی این امر را پذیرفته بودند اما بعد از رحلت رسول خدا ورق برگشت و طمع فدک به مذاق حاکمان غاصب خوش آمد و آن را ظالمانه و غاصبانه از مالک واقعیش به سرقت بردند و حق حضرت زهرا را غصب کردند.

بعد از رحلت نبی اسلام، دین شریفش دستخوش حوادث ناگواری قرار گرفت که موجب تغییر جهت آن گردید. مسئله امامت نقل محافل شد و هر کسی داعیه جانشینی حضرت را داشت. ولی غافل از این که امر جانشینی به دست خداوند است و کسی نمی تواند در آن دخالتی نماید. بعد از ماجرای سقیفه، اتفاقی ناگوارتر از جسارت به حضرت زهرا نیست که بر آن حضرت روا داشتند.

ابوبکر وقتی به خلافت رسید بر خلاف آیه قرآن گفت که پیامبران ارث نمی گذارند به همین جهت فدک را از حضرت فاطمه (س) غصب کرد. در مقابل به دخترش عایشه به عنوان همسر پیامبر(ص) زمین‌های زیادی واگذار کرد.