درباره فضائل حضرت زهرا (س)،‌ روایات بی‌شماری وارد شده است، و با این‌که همراهی عایشه، کمتر از حضرت زهرا بوده است، ولی از او 2210 حدیث نقل نموده‌اند، و از فاطمه زهرا، 18 روایت که دو تای آن‌ها را صحیح می‌دانند. باید اعتراف کرد که با مفقود شدن احادیث فاطمه زهرا نزد اهل سنت، آنان بسیاری از سنت واقعی رسول خدا را از دست داده‌اند.

در منابع معروف اهل سنت، مانند صحیح مسلم، بخارى، سنن ترمذى، موطّا مالک، مسند احمد، سنن نسائى، مصنف عبدالرزاق و کتب دیگر، که همه از منابع مشهور و شناخته شده اهل سنّت است، حدود سى روایت درباره جمع میان نمازظهر و عصر یا مغرب و عشاء، بدون سفر و مطر (باران) و خوف و ضرر نقل شده است.

سلف‌گراها برای سنت صحابه، حجیت موضوعی قائل شده و در صدد هم‌ردیف قرار دادن سنت صحابه با سنت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند. ایشان به این مقدار اکتفا نکرده و یکی از ملاک‌های بدعت را نیز عدم پیروی از سنت صحابه قرار داده‌اند.

صبحی منصور (از مروجان فرقه اهل‌سنت قرآنیان) مدعی است که با توجه به آیات قرآن، تنها قرآن راه مستقیم است و در نتیجه احادیث پیامبر، مسیری ناصحیح است. این در حالی است که آیات قرآن بر این اعتقاد خط بطلان می‌کشد.

قرآنیون از جمله گروه‌های اهل‌سنت هستند که در پرتوی قرآن و با سوء استفاده از آن سنت نبوی را به گوشه‌ای طرد کرده‌اند. ایشان معتقدند که قرآن همه چیز را بیان کرده و دیگر نیازی به سنت نیست. این در حالی است که قرآن حامل کلیات بوده و تفسیر آن به دست پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.

بغوی برای افضلیت نماز جماعت مستحبی به فعل عمر بن‌خطاب استناد کرده است و برای فرادا خواندن آن به سنت پیامبر تمسک کرده است. وی در نهایت عمل عمر را حجت دانسته و آن را بر فعل و قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مقدم داشته است.